Αγαπητή κυρία Γαληνού,
Καταρχάς, θα ήθελα να σας εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για το μυθιστόρημά σας “Η κατάρα των Μάγιερ”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Επίσης, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης.
Κι εγώ σας ευχαριστώ.
1)Εμπνευστήκατε από το μύθο της χαμένης πριγκίπισσας Αναστασίας Ρομανόφ. Πόσο καιρό διήρκεσε η έρευνά σας πάνω στο θέμα;
Αποφάσισα να ασχοληθώ με τη χαμένη πριγκίπισσα Αναστασία Ρομανόφ, επειδή ήδη γνώριζα κάποια στοιχεία της ιστορίας της και γενικότερα της τσαρικής οικογένειας και ήξερα πως αυτός ο θρύλος είναι πραγματικά γοητευτικός. Ωστόσο η έρευνα ήταν απαραίτητη. Έτσι μπήκα πολύ δυναμικά στο θέμα και έψαχνα σε όποια πηγή έβρισκα για αρκετό καιρό. Ο θρύλος είναι πολύ γνωστός, όμως από πηγή σε πηγή έβρισκα επιπλέον ενδιαφέροντα στοιχεία και κάποια που ήταν αμφιλεγόμενα και έπρεπε να τα συγκρίνω με πιο έγκυρες πηγές για να δω αν τελικά θα τα χρησιμοποιήσω. Όμως δεν ήταν μόνο το ιστορικό κομμάτι, ήταν και οι πληροφορίες που έπρεπε να βρω για την ασθένεια των Ρομανόφ, την αιμορροφιλία, για την περιοχή που τοποθετώ το σπίτι των Μάγιερ που είναι υπαρκτή και βρίσκεται στην βόρεια Ελλάδα, για τις τεχνικές και τα μυστικά της χαρτομαντείας, και πολλά ακόμα. Δεν μέτρησα τον χρόνο, όμως σίγουρα μου πήρε αρκετούς μήνες.
2)Στο μυθιστόρημά σας οι συμπτώσεις παίζουν μεγάλο ρόλο. Όμως, η γιαγιά Ελισσώ πιστεύει ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Πιστεύετε στην τύχη ή στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου;
Πιστεύω πως μας έχει δοθεί το δώρο της ελεύθερης βούλησης, ωστόσο κάποια πράγματα βρίσκονται μπροστά μας για να μας δείξουν ένα δρόμο που ίσως αξίζει να ακολουθήσουμε. Η γιαγιά Ελισσώ έχει κι αυτή τους δαίμονές της. Πιστεύει στις διαισθήσεις και τις άυλες υπάρξεις και ζει με αυτές. Σωστό ή λάθος, αυτός είναι ο χαρακτήρας της. Ούτως ή άλλως στο βιβλίο, θα συναντήσουμε και ήρωες όπως ο Φίλιππος και ο γιατρός Σταθάκης, που είναι αντίθετοι με τις απόψεις της.
3)Η γιαγιά Ελισσώ ρίχνει τα χαρτιά και αποκαλύπτει τα μελλούμενα. Θα θέλατε να ξέρετε το μέλλον σας;
Είναι δύσκολο να γνωρίζει κάποιος το μέλλον του. Χρειάζεται μεγάλη ωριμότητα, αυτογνωσία και αυτοέλεγχος για να μην επηρεαστεί και τελικά προκαλέσει μόνος του όσα του προφήτεψαν. Εγώ, όσες φορές προσπάθησαν να μου πουν κάτι μελλοντικό, απλά το άκουσα και το έβαλα σε μια άκρη του μυαλού μου σαν μια πιθανή εκδοχή. Τίποτα περισσότερο. Πιστεύω πως αν μπορεί να προβλεφτεί το μέλλον και αν πραγματικά αντέχεις να το ακούσεις, τότε ίσως μπορέσεις να προφυλαχτείς ή αντίστοιχα να βοηθηθείς στη ζωή σου από μια τέτοια γνώση. Όταν είσαι προετοιμασμένος το απρόοπτο δεν είναι τελικά τόσο σοκαριστικό. Ακόμα και η γιαγιά Ελισσώ που κρυφοκοιτάζει συχνά στο μέλλον, έρχεται στιγμή που λίγο την φοβίζει αυτή η γνώση.
4)Στην περίπτωση της μητέρας της Ελισσώς, ο έρωτας απέβη καταστροφικός. Ως πού μπορεί κανείς να φτάσει για χάρη του έρωτα;
Η ιστορία των ανθρώπων μέσα τους αιώνες, μας έχει δείξει πως ο έρωτας είναι παντοδύναμος και απόλυτος. Έχει οδηγήσει τους ανθρώπους σε απίστευτες ακρότητες, σε αυτοκτονίες, φόνους, πολέμους όμως και σε υπέροχες ηρωικές πράξεις. Ό,τι διαφορετικό και να πούμε λοιπόν εμείς, θα είναι λίγο μπρος σε αυτά που έχουν ήδη συμβεί. Ωστόσο, ανεπιφύλακτα θα πω ότι είναι ένα πανέμορφο συναίσθημα, δυνατό και μοναδικό, που αναβλύζει ζωή και όνειρα, και είναι δυστυχής όποιος δεν κατάφερε να το νιώσει έστω και μια φορά στη ζωή του.
5)Η πλοκή του έργου είναι δομημένη γύρω από μια κατάρα. Πιστεύετε ότι σήμερα υπάρχουν δεισιδαιμονίες; Είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς από το πεπρωμένο του;
Νομίζω πως οι δεισιδαιμονίες υπάρχουν και παίρνουν δύναμη από την πίστη του ίδιου του ανθρώπου. Αν δεν πιστεύεις σε τέτοιες δυνάμεις δύσκολα σε βρίσκουν. Ωστόσο ο περισσότερος κόσμος ακόμα και σήμερα, πιστεύει στο «μάτι», χτυπάει ξύλο για να ξορκίσει το κακό, φτύνει στον κόρφο του και κάνει το σταυρό του. Άρα το πιστεύουν.
Όσο για το πεπρωμένο, θα έλεγα πως καλό θα ήταν να μην ξεφύγει κανείς από αυτό. Ίσα ίσα, να κοιτάξει μέσα του μέχρι να το ανακαλύψει και μετά να το εκπληρώσει. Όμως πολλές φορές ο δρόμος είναι δύσκολος και ο άνθρωπος διστάζει και φοβάται να ακολουθήσει την μοίρα του.
6)Ο Δάνης λέει κάποια στιγμή: “Στο μυαλό μας είναι όλα”. Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του μυαλού μας; Στηρίζεται σε αυτό η ευτυχία;
Το μυαλό έχει όντως τεράστια δύναμη. Μπορεί να πλάσει τόσο διαφορετικές εκδοχές που να αλλάξουν οριστικά τη ζωή ενός ανθρώπου. Ο Δάνης καταλαβαίνει κάποια στιγμή πόσο αφημένος είναι σε μια στείρα κατάσταση και αποφασίζει να διεκδικήσει ξανά τη ζωή. Κι αυτό το καταφέρνει διώχνοντας από το μυαλό του την ιδέα της κατάρας που τον στοιχειώνει μέρα νύχτα. Γεννάει μέσα του μια νέα ελπίδα και παρασύρει και την αγαπημένη του να βάλουν την ζωή τους σε ένα καινούργιο ομορφότερο αύριο που τους φέρνει πιο κοντά στην ευτυχία.
7)Η μητέρα της Ελισσώς έκανε πολλά. Η συγχώρεση για εσάς είναι δύσκολη υπόθεση και τι προσφέρει;
Η συγχώρεση είναι μεγάλο σκαλοπάτι στην εξέλιξη της ψυχής του ανθρώπου και από τα πιο δύσκολα. Λένε πως είναι η ύστατη εκδήλωση της αγάπης. Ίσως δεν έχουν άδικο. Θέλει δύναμη ψυχής, θέλει αγνή καρδιά, ταπεινότητα. Όταν μένεις προσκολλημένος στο θυμό και τον εγωισμό, νιώθεις ένα βάρος μέσα σου που το κουβαλάς μέρα νύχτα και σε εξαντλεί. Όταν καταφέρεις όμως να συγχωρέσεις, τότε αυτό το βάρος σχεδόν αυτόματα εξαφανίζεται και η ψυχή ηρεμεί.
8)Αναφέρετε στο έργο σας την διαίσθηση. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να συνδεθεί με τον εαυτό του και να δυναμώσει την διαίσθησή του;
Πραγματικά δεν ξέρω τι να απαντήσω σε αυτό. Πιστεύω, πως χρειάζεται βαθιά εσωτερική αναζήτηση, αυτογνωσία, αγνότητα, καθαρό νου και εξάσκηση. Δύσκολες διαδικασίες, όμως τίποτα πνευματικό δεν μας αποκαλύπτεται εύκολα. Η διαίσθηση υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, σε άλλους περισσότερο σε άλλους λιγότερο. Όσοι την εξασκούν πιστεύω πως την ενδυναμώνουν. Οι μεγαλύτερες δυνάμεις βρίσκονται κοιμισμένες μέσα μας και αξίζει να τις ξυπνήσουμε. Και σαν έννοια, μπορεί να μην μπορεί να εξηγηθεί ακόμα επιστημονικά, αλλά αυτό δεν την ακυρώνει.
9)Ετοιμάζετε κάτι για το μέλλον;
Φυσικά,
η ώρα της συγγραφής είναι η πιο αγαπημένη
μου. Για την επόμενη πρότασή μου λοιπόν
βρίσκομαι ανάμεσα σε δύο επιλογές. Η
μία είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα,
βασισμένο στην πραγματική ιστορία μιας
γυναίκας που κρύβει μεγάλα σύγχρονα
προβλήματα και ανθρώπινες αδυναμίες.
Το άλλο, είναι μια ανατρεπτική θεωρία
με μεταφυσικές πινελιές, πολύ αγωνία
και έρωτα, που πιστεύω πως θα έχει να
πει πολλά μετά απ’ όλα αυτά που ζούμε
αυτόν τον καιρό με την πανδημία. Θα
δούμε.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ
Η Ιρίνα ξέρει ότι είναι υιοθετημένη και ότι οι μοναδικές συγγενείς της,
γιαγιά και θεία, ζουν αποτραβηγμένες κάπου στη βόρεια Ελλάδα. Παρά την
αντίθετη άποψη της θετής της μητέρας, αποφασίζει να επισκεφθεί το σπίτι
όπου γεννήθηκε και εγκατέλειψε μωρό, για να τις γνωρίσει και να τις
καλέσει στον γάμο της.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατάει το πόδι της σε εκείνο το σπίτι
γεννιέται μέσα της μια περίεργη αίσθηση. Ο χρόνος φαίνεται σαν να έχει
σταματήσει, τόσο για το σπίτι όσο και για τους ενοίκους του, κι ένα
πέπλο μυστηρίου καλύπτει τα πάντα. Σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με
ανορθόδοξα γεγονότα και ακραίες καταστάσεις, καθώς μια καλά κρυμμένη
αλήθεια ζητά να βγει στο φως.
Κι αυτή θα είναι μόνο η αρχή...
Σφοδροί έρωτες, προδοσίες, θάνατοι, ίντριγκες και αποκαλύψεις θα
αρχίσουν να αναδύονται από το παρελθόν, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα. Η
Ιρίνα θα βρεθεί εκτεθειμένη και θα κινδυνέψει τόσο εκείνη όσο και το
παιδί που μεγαλώνει μέσα της.
Θα καταφέρει, άραγε, να βγει αλώβητη απ’ όλα αυτά;
Και ποια σχέση μπορεί να έχει η προγιαγιά της Αναστασία με τους τελευταίους τσάρους του Οίκου των Ρομανόφ;
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και
σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και
Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για περίπου δέκα
χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών
σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη
φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική.
Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής με
θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό
Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008.
Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει
στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε
μαθήματα δημιουργικής γραφής.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η Πόλη Φοβάται με το διήγημα …για
ένα τσιγάρο! Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Όταν Στέρεψε η Αντοχή (2013),
Πέρα από τις Κόκκινες Γραμμές (2014), Ακόμη Θυμάμαι (2015).
Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Όσα δεν Έγιναν
Λέξεις (2016), Μυστική Διαθήκη (2018) και Αιώνιοι Ψίθυροι (2019).
Επικοινωνία με τη συγγραφέα:
eleni8047@gmail.com
facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou
Instagram: eleni.galinou
