Συνέντευξη με τη συγγραφέα Άννα Γαλανού για το βιβλίο "Στην Πόλη των λυγμών"

           Η συγγραφέας Άννα Γαλανού μίλησε στην φιλόλογο Αλεξοπούλου Βασιλική και στη σελίδα Booklovers για το νέο ιστορικό μυθιστόρημά της «Στην Πόλη των λυγμών» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Πρόκειται για μία ιστορία που διαδραματίζεται στη Βασιλεύουσα, στη βασίλισσα του Βοσπόρου, στα χρόνια της εικονομαχικής έριδας και των παλατιανών δολοπλοκιών. Η συγγραφέας συμπλέκει με περίτεχνο τρόπο την Βυζαντινή εποχή-για την οποία δεν έχει γίνει ιδιαίτερη μνεία από συγγραφείς- με την μυθοπλασία και έναν έρωτα που μας ταξιδεύει στον χρόνο. Εστιάζοντας σε παράλληλους κόσμους του Βυζαντίου, γινόμαστε κοινωνοί της καθημερινότητας της εποχής και παρασυρόμαστε από την αφήγηση. Περισσότερες πληροφορίες μαθαίνουμε από τη συγγραφέα παρακάτω:

1.    Αγαπητή κυρία Γαλανού, αρχικά νιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή που μου κάνατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου. “Στην Πόλη των λυγμών” το νέο σας μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Διόπτρα με πρωταγωνιστικό ρόλο την Πόλη των πόλεων. Είστε συναισθηματικά συνδεδεμένη με τη Βασιλεύουσα; Καθώς πρωταγωνιστεί σε πολλά βιβλία σας…

Σας ευχαριστώ κι εγώ για την συνέντευξη κυρία Αλεξοπούλου. Χαίρομαι πάντα να απαντώ σε ερωτήσεις ανθρώπων που έχουν διαμορφώσει άποψη, αφού έχουν ήδη διαβάσει το βιβλίο και γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Εδώ και αιώνες η Κωνσταντινούπολη αποτελεί σημείο αναφοράς πολλών γεγονότων που έχουν άμεση σχέση με την Ελληνική ιστορία και την πορεία μας ως Έθνος. Στα ιστορικά βιβλία μου, αναφέρομαι σε εποχές που είναι απόλυτα συνδεδεμένες με την Πόλη κι έτσι μοιραία πρωταγωνιστεί σε πολλά. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό, η Πόλη είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου.

 

 

2.      Η Αλεξία, η βασική πρωταγωνίστρια του έργου, έρχεται αντιμέτωπη με πολλά εμπόδια και κάθε είδους “φυλάκιση”. Πώς καταφέρνει εν τέλει να πιστέψει στον εαυτό της έπειτα από την ταπείνωση και την καταπίεση που έχει δεχτεί;

Τα τραγικά γεγονότα που αλλάζουν την ζωή της και της δημιουργούν φόβο και ανασφάλεια, αρκετές φορές την κάνουν να πισωγυρνά και να διστάζει. Από χαρακτήρα όμως είναι ένας δυνατός άνθρωπος, που γνωρίζει τι θέλει, έχει στόχους και παίρνει σημαντικές αποφάσεις. Η Αλεξία εξαρχής έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και παλεύει για τα ιδανικά της, χωρίς να υπολογίσει το κόστος.

 

 

3.      Στο μυθιστόρημά σας καταπιάνεστε χρονικά με την περίοδο της Εικονομαχίας και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Χρειάστηκε μεγάλη έρευνα από μέρους σας για να συμπλέξετε τα ιστορικά γεγονότα με την μυθοπλασία;

Χρειάστηκε αρκετή μελέτη και έρευνα. Το βιβλίο άρχισε να στήνεται από το 2017, αμέσως μόλις ολοκλήρωσα την τριλογία. Από τότε διάβασα πολλά βιβλία που αφορούν την συγκεκριμένη περίοδο, κράτησα ένα τετράδιο σημειώσεις και παράλληλα έστηνα την μυθοπλασία στο μυαλό μου. Στο τέλος, όλα αυτά, έπρεπε να συνδεθούν με τον καλύτερο τρόπο, ώστε το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό. Κατά την διάρκεια της συγγραφής, έκανα πολλές διορθώσεις, προσθαφαιρέσεις στοιχείων και γεγονότων μέχρις ότου μείνω ικανοποιημένη και παραδώσω εντέλει το βιβλίο στην Διόπτρα.  

 

4.      Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Βαρδή με τρία επίθετα; Πώς εμπνευστήκατε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα;

Ο Βαρδής είναι πάνω απ’ όλα στρατιώτης. Κανένας από τους τίτλους που του έχει δοθεί δεν είναι χαριστικός. Φυλάει τα σύνορα της Αυτοκρατορίας με τον στρατό του, μπαίνει σαν λιοντάρι στις μάχες χωρίς να υπολογίζει την ζωή του, και όταν χρειάζεται, δεν διστάζει να διαφωνήσει με την Αυγούστα Ειρήνη ακόμα και με τον κίνδυνο του εκτοπισμού ή άλλης τιμωρίας. Ο Βαρδής με απασχόλησε αρκετά, πριν αρχίσω να γράφω το βιβλίο. Δεν επηρεάστηκα από τίποτα για να τον «στήσω» και να τον περιγράψω έτσι ακριβώς όπως τον φαντάστηκα: Αγέρωχος – Έντιμος – Πιστός.  

 

 

5.      Ο έρωτας παίζει καθοριστικό ρόλο στο μυθιστόρημά σας και είναι εν τέλει αυτός που εξαγνίζει τις ψυχές των ηρώων από τραυματικές εμπειρίες και φρικτές αναμνήσεις του πολέμου. Για εσάς ο έρωτας έχει πάντα εξαγνιστικό-λυτρωτικό ρόλο;

Ο έρωτας είναι έμπνευση. Δημιουργεί έντονα συναισθήματα που δονούν καθένα που τα βιώνει. Εξάπτει την φαντασία, διεγείρει τις αισθήσεις, λειτουργεί σαν καταλύτης γεγονότων και τις περισσότερες φορές σε τυφλώνει. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω απόλυτα πως αν δεν συνυπάρχει με βαθιά και ουσιαστική αγάπη, δεν αρκεί από μόνος του. Έτσι, σε όλα μου τα μυθιστορήματα, το ίδιο και «Στην Πόλη των λυγμών», το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η αγάπη. Εκείνη δένει την Αλεξία και τον Βαρδή μ’ ένα κορδόνι που χώνεται βαθιά στη γη και φθάνει ως την άλλη άκρη τ’ ουρανού.

 

6.      Να θυμίσουμε στο κοινό των Booklovers πως τεράστια επιτυχία είχε σημειώσει η τριλογία σας “Οι Δρόμοι της Καταιγίδας”. Θα κάνατε πάλι κάποια απόπειρα να συγγράψετε μία συνέχεια βιβλίων; Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που οι σειρές μυθιστορημάτων έχουν μεγάλη απήχηση στους ξένους συγγραφείς;

Είναι πολύ πιθανόν να ξαναγράψω τριλογία, εφόσον βρω ένα θέμα που να μπορεί να υποστηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα. Η συγγραφή για μένα δεν είναι κατά παραγγελία, ούτε ξέρω τι έμπνευση θα μου έρθει αύριο το πρωί. Όλοι οι ξένοι συγγραφείς με μεγάλες πωλήσεις παγκοσμίως, έχουν μάνατζερ που διαπραγματεύονται την δουλειά τους. Το αναγνωστικό κοινό σίγουρα επηρεάζεται από την απίστευτη διαφήμιση που γίνεται… μέχρι φυσικά να υπάρξει ο επόμενος πολυδιαβασμένος σταρ-συγγραφέας. Δεν μου λέει τίποτα, ούτε θέλω να το σχολιάσω παραπάνω. Θα πω μόνο πως τα καλά βιβλία αντέχουν στον χρόνο, τον ξεπερνάνε.

 

 

7.      Ταυτιστήκατε με κάποιον ήρωα στο νέο σας μυθιστόρημα; Και αν ναι, γιατί;

Σπάνια ταυτίζομαι με τους ήρωές μου. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, όχι, δεν ταυτίστηκα με κανένα.

 

8.      Πώς εμπνευστήκατε τους χαρακτήρες των νάνων; Να σημειώσω εδώ πως για εμένα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη στην αφήγηση!

Οι νάνοι ήταν πραγματικοί έμπνευση. «Μου ήρθε», απλά. Όλη η περιγραφή που τους αφορά ήταν αποτέλεσμα φαντασίας και μόνο. Νομίζω ότι το πέτυχα, γιατί και εμένα μου άρεσε πολύ αυτό το «εύρημα», που δίνει κι ένα διαφορετικό τόνο -δραματοποιημένο- στο βιβλίο. Υπάρχουν καλοί και κακοί νάνοι, όπως αντίστοιχα υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. 

 

 

9.      Σημαντικό ρόλο καταλαμβάνει το παλάτι και οι παλατιανές δολοπλοκίες της εποχής του Βυζαντίου. Ήταν εύκολο για εσάς να εισχωρήσετε στα “άδυτα” ενός τέτοιου χώρου και να τον αποδώσετε όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται;

Η περιγραφή για το Μέγα Παλάτιο και τα δρώμενα σ’ αυτό,  ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της αφήγησης. Από το Μέγα Παλάτιο, δεν σώζεται τίποτα, δυστυχώς. Έψαξα πάρα πολύ και μελέτησα επίσης πολύ για να μπορέσω να δώσω μια περιγραφή που να στέκει, μιας και τα στοιχεία που υπάρχουν είναι ελάχιστα. Ανέτρεξα σε βιβλιοθήκες και ιστορικά αρχεία, σε κείμενα άλλων συγγραφέων και παλιών περιηγητών κι αφού συνέλεξα ό,τι περισσότερο μπορούσα, έβαλα μπρος την φαντασία μου.

 

10.  Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια είναι τα συγγραφικά σχέδιά σας για το μέλλον;

Γράφω ένα υπέροχο μυθιστόρημα, που νομίζω πως θα συζητηθεί πολύ. Δεν μπορώ να σας πω περισσότερα, όμως με ιντριγκάρει τόσο το θέμα του, που δεν με αφήνει να κοιμηθώ. Παράλληλα, επιμελούμαι ένα παλιότερο βιβλίο μου, που είχε εκδοθεί το 2012 με τίτλο «Οι τρεις φωτιές», το οποίο θα επανεκδοθεί από την Διόπτρα το φθινόπωρο.

 

Θέλω να σας ευχαριστήσω για τις υπέροχες και ουσιαστικές ερωτήσεις σας και να σας ευχηθώ υγεία, προσωπική ευτυχία και πολλές δημιουργικές στιγμές.

 

 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ:

 Το βλέμμα του Βαρδή στάθηκε πάνω της. Η Αλεξία αναρίγησε κι έστρεψε αλαφιασμένη το κεφάλι. Και τότε τον είδε. Τα μάτια του την κάρφωναν.

Ψηλός, επιβλητικός, με αγέρωχη θωριά και βήμα που πονούσε τις πέτρες, καθώς πατούσε πάνω τους. Ήταν ο αγαπημένος της, ήταν ο Βαρδής!

Ένας μεγάλος έρωτας γεννιέται στην πιο ταραγμένη περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Διασχίζοντας υπόγειους διαδρόμους, μυστικά περάσματα και αψιδωτές στοές που δημιουργούν οφθαλμαπάτες, η Αλεξία θα συναντήσει το πεπρωμένο της.
Το μυστικό του βάλτου, ο περιπλανώμενος θίασος, οι νάνοι, το τσάι της λησμονιάς κλέβουν την αθωότητα και την ευτυχία της.
Εκστρατείες, αποχωρισμοί, δολοπλοκίες, εκτοπισμοί απομακρύνουν από κοντά της τον άντρα της ζωής της.

Αλλά καμιά υπέρβαση δεν είναι θυσία.
Είναι λύτρωση.
Είναι απαίτηση ψυχής.

 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης. Γράφω από νεαρή ηλικία και έχω ασχοληθεί με τα περισσότερα είδη του πεζού και έμμετρου λόγου: μυθιστοριογραφία, διηγήματα, ποίηση, παιδική λογοτεχνία, παραμύθια, στίχους, θεατρικά και δοκίμια. Για το έργο μου συνολικά, έχω τιμηθεί με πολλά πανελλήνια βραβεία και διακρίσεις. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα τρία βιβλία της ιστορικής τριλο­γίας «Οι Δρόμοι της Καταιγίδας»: Θυσία, Εκδίκηση, Εξιλέωση, καθώς και τα μυθιστορήματα Μαργκώ, Αντιμέτωποι με το Χθες, Το Παράπονό μου Μια Κραυγή, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα, Σμαράγδι στη Βροχή, Τότε που Τραγουδούσαν οι Θεοί, καθώς και τρία παραμύθια από την παιδική σειρά Λόκο. Το μυθιστόρημα Οι Τρεις Φωτιές (αρχική έκδοση 2013) θα επανακυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2021 από τις εκδόσεις Διόπτρα.

 ---------------------------------------------------------------------------------------------

 Βρείτε το βιβλίο στο site των εκδόσεων Διόπτρα:

https://www.dioptra.gr/vivlio/elliniki-logotexnia/stin-poli-ton-lugmon/

Συνέντευξη με την συγγραφέα Ελένη Γαληνού

 

Το βιβλίο "Σε μαύρο φόντο" της συγγραφέως Ελένης Γαληνού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, είναι κάτι ξεχωριστό. Τα θέματα με τα οποία ασχολείται η συγγραφέας είναι πολύπλοκα , για παράδειγμα ο θάνατος , η μοίρα, η τύχη, η αιώνια αγάπη. Θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα φιλοσοφικό και γεμάτο μυστήριο. Κρατα αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος . Η συγγραφέας λοιπόν παραχώρησε στις Booklovers και την Νέλλη Αλεξοπούλου συνέντευξη για το νέο της βιβλίο.

 https://www.dioptra.gr/vivlio/elliniki-logotexnia/se-mauro-fonto/

1.    Τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτή την ιστορία;

Με ενέπνευσε μια υπέροχη μεταφυσική θεωρία: η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη. Μια θεωρία που έχει περάσει σε θρησκείες, που έχουν ασχοληθεί πολλά και διαφορετικά φιλοσοφικά ρεύματα, που αιώνες τώρα έχουν γραφτεί πολλά, και που πάντα θα έλκει και θα προβληματίζει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Όμως, αυτό που με ώθησε να εκδώσω τώρα αυτό το βιβλίο είναι οι καταστάσεις που ζούμε. Σε Μαύρο Φόντο είναι ο τίτλος του βιβλίου γιατί η ηρωίδα ζωγραφίζει πορτρέτα σε μαύρο φόντο, όμως το μαύρο φόντο συμβολίζει και τον θάνατο, και αυτή την εποχή με την πανδημία Covid όλοι νιώσαμε τη σκιά του θανάτου λίγο πιο κοντά μας. Πιστεύω λοιπόν πως μέσα στα τόσα δύσκολα γεγονότα που βιώνουμε, το μυθιστόρημα αυτό μπορεί να ρίξει μια αχτίδα φως στην ψυχή μας και να δώσει ελπίδα, δύναμη και αγάπη. Μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε πως η ζωή δεν έχει πίσω της μαύρο φόντο, αλλά κάτι αιώνιο, μοναδικό και υπέροχο. Κάτι που κουβαλάμε όλοι μέσα μας, αλλά πρέπει πρώτα να το ξυπνήσουμε και να το θυμηθούμε. 

2.    Κεντρικό θέμα του έργου σας είναι ο ρόλος της Μοίρας. Τι ρόλο παίζουν η τύχη και η Μοίρα στη ζωή μας, καθώς και οι συμπτώσεις;

 

Αυτή την ερώτηση έχει ενδιαφέρον να την απαντήσω με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του βιβλίου που η ίδια η ηρωίδα νιώθει να της λέει ο εαυτός της και που ως ένα σημείο πιστεύω πως είναι και η αλήθεια:

            «Η Μοίρα δεν είναι ένας ήδη στρωμένος δρόμος που σαν άβουλο ον πρέπει να βαδίσεις. Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και σημαντικό. Είναι ένας στόχος που πρέπει να κατακτήσεις. Ένας συγκεκριμένος δρόμος που, για να καταφέρεις να φτάσεις ως το τέλος του και να αποκτήσεις τη σοφία και τη γνώση αυτής της πορείας, πρέπει να παλέψεις με πολλά θηρία και να αντέξεις πολλά δεινά, ώστε να μπορέσεις να πεις φτάνοντας στο τέλος του ότι έγινες καλύτερη. Το πώς θα βαδίσεις αυτόν τον δρόμο εσύ θα το επιλέξεις, και αν αποφασίσεις να κάνεις πίσω, καμιά Μοίρα δεν θα σε εμποδίσει, όμως τότε δεν θα έχεις μάθει, δεν θα έχεις φτάσει στον στόχο σου, δεν θα έχεις γίνει καλύτερη».

 

3.    Πώς μπορεί να διαβάσει κανείς τα σημάδια της Μοίρας και να ξεφύγει από τις ψευδαισθήσεις της καθημερινότητας;

Το πώς δεν θα το φανερώσω τώρα γιατί είναι ένα σημαντικό κομμάτι του βιβλίου που ο αναγνώστης θα δει να το ακολουθεί βήμα βήμα η ηρωίδα μου, η Δάφνη. Θα πω όμως ότι είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να παρατηρείς αυτά τα σημάδια που σου έρχονται σχεδόν καθημερινά, να τα προσεγγίζεις και να τα αναλύεις, προσπαθώντας να αντιληφθείς τι προσπαθούν να σου δείξουν. Κάποιες φορές είναι τόσο αποκαλυπτικά, που εντυπωσιάζεσαι, κι όταν αυτό συμβαίνει, το μυαλό μπαίνει σε άλλη λογική πολύ πιο ενδιαφέρουσα και σε γεμίζει δύναμη και αυτοπεποίθηση. Δεν χρειάζεται να το πιστεύεις, είναι όμως σημαντικό να το παρατηρείς.

 

 

4.    Η κεντρική ηρωίδα, η Δάφνη, βλέπει συχνά στον ύπνο της όνειρα. Τι ρόλο παίζουν στη ζωή ενός ανθρώπου;           

Τα όνειρα της Δάφνης είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που μπορεί να βλέπει ο καθένας μας στον ύπνο του. Για να μην αποκαλύψω σημεία του βιβλίου που θα μαρτυρήσουν σημαντικά γεγονότα, θα πω μονάχα πως τα όνειρα δεν είναι όλα ίδια, ούτε έχουν πάντα απλές ερμηνείες. Κάποιες φορές κουβαλούν μηνύματα που χρειάζονται εμπειρία και γνώσεις για να τα καταλάβουμε. Η Δάφνη αρχικά δυσκολεύεται να αντιληφθεί τη σημασία τους, ούτε όμως είναι έτοιμη να δεχτεί αυτό που μεταφέρουν. Θα περάσει καιρός μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες και να μπορέσει πλέον να ξεχωρίσει τι σημαίνουν αυτά τα όνειρα για εκείνη και τους πίνακες που ζωγράφισε.

 

 

5.    Η εποχή μας, όπως γράφετε και στο μυθιστόρημα, είναι εποχή του «φαίνεσθαι». Πώς μπορεί ο άνθρωπος να ξαναφτάσει στο «είναι»; 

Εύκολο να απαντηθεί, όμως πολύ δύσκολο να γίνει πράξη στις μέρες μας και με τον τρόπο που ζούμε. Χρειάζεται λοιπόν μια μεγάλη βουτιά προς τα μέσα μας, εκεί που κοιμούνται μεγάλες και αιώνιες αλήθειες, για να τις βρούμε και να τις ανασύρουμε με δύναμη και πίστη. Αν συνειδητοποιήσουμε πως η ύλη μάς καταπίνει και συχνά μας εξουσιάζει με περιττές ανάγκες, τότε ίσως καταλάβουμε πως αξίζει να την παραμερίσουμε λιγάκι και να ψάξουμε μέσα μας αυτές τις κοιμισμένες δυνάμεις. Και τότε μπορούν να αλλάξουν πολλά. Τότε ίσως καταλάβουμε πως αξίζει περισσότερο να «είμαστε» απ’ το να «έχουμε».

 

 

6.    Οι Φύλακες που προστατεύουν τα αρχαία χειρόγραφα που περιέχουν τη γνώση και το κείμενο της ομολογίας είναι προϊόν μυθοπλασίας; 

Η ονομασία αυτής της ομάδας είναι δικό μου εύρημα, όμως αντίστοιχες ομάδες υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, και μάλιστα αρκετές. Τη συνολική φιλοσοφία τους και αν προστατεύουν κάποια ιδιαίτερη γνώση δεν το ξέρω, γιατί δεν ανήκω σε καμιά από αυτές. Ωστόσο, η Ομολογία, ως φιλοσοφία και θεωρία, είναι αληθινή. Μπορεί κανείς να τη βρει σε πολλά βιβλία που μιλούν για αντίστοιχα θέματα. Εγώ απλά επέλεξα κάποια ενδιαφέροντα σημεία και τα έγραψα με τον δικό μου τρόπο ώστε να έχουν μυθιστορηματική απόδοση για να κάνω την ιστορία μου πιο ενδιαφέρουσα για τον αναγνώστη. Γιατί ένα μυθιστόρημα έγραψα. Όταν όμως έχεις να προσεγγίσεις πράγματα τόσο σημαντικά όσο κάποιες τέτοιες θεωρίες, δεν μπορείς να παρεκκλίνεις πολύ, οφείλεις να πατήσεις στα πραγματικά στοιχεία και να συνθέσεις τον μύθο σου με σεβασμό και σοβαρότητα προς όσα έχουν ήδη γραφτεί.

 

 

7.    Ακολουθείτε περισσότερο τη λογική ή την καρδιά σας στη ζωή σας; 

Δεν μπορώ να το απαντήσω με σιγουριά, γιατί ενώ είμαι έτοιμη να φωνάξω με την καρδιά μου, ξέρω πολλές περιπτώσεις στη ζωή μου που με συγκράτησε και με καθοδήγησε η λογική. Είμαι πολύ παρορμητική κι αυτό δεν βοηθάει πάντα. Όμως, ονειρεύομαι, και μάλιστα πολύ, και δεν θα σταματήσω ποτέ να θέλω αυτά τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα. Η λογική μου δέχεται πολύ συχνά να κάνει τα χατίρια της καρδιάς μου και να θυσιάσει πράγματα που για άλλους ανθρώπους ίσως είναι δύσκολο. Επιλέγω να ακολουθώ τα χνάρια που με κάνουν χαρούμενη, επομένως, νιώθω πως κάπου έχω προσαρμόσει τη λογική μου στις επιθυμίες της καρδιάς μου.

 

 

8.    Ο έρωτας του Νικόλα και της Δάφνης είναι πολύ δυνατός. Μπορεί ο έρωτας να εξυψώσει τις ψυχές; 

Ο έρωτας των δύο αυτών ανθρώπων είναι βαθύς και βασίζεται στην αιώνια αγάπη. Σε κάποιο σημείο η ηρωίδα λέει: «Η αγάπη είναι η πιο μεγάλη, η πιο ισχυρή δύναμη μέσα στο σύμπαν. Κάθε φορά που τα άτομα ξανασμίγουν, γίνεται ολοένα και βαθύτερη, μέχρι να καταφέρει να φτάσει στο ανώτερό της σημείο». Δεν είναι λοιπόν μόνο έρωτας, είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και δυνατό που όντως εξυψώνει την ψυχή.

 

9.    Η Δάφνη βρίσκεται σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Είναι επίπονος αυτός ο δρόμος; 

Αναμφισβήτητα είναι και επίπονος και δύσκολος και μακρύς. Λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να μπουν σε ουσιαστικά μονοπάτια του εαυτού τους κι ακόμα λιγότεροι να φτάσουν να καταλάβουν βαθιά και ειλικρινά τα προβλήματα και τις ανάγκες τους, να αποκτήσουν συνείδηση των συναισθημάτων τους και των επιθυμιών τους. Η Δάφνη ωστόσο κάνει ένα βήμα παραπάνω. Μπαίνει σε μια εσωτερική αναζήτηση που της προσφέρει ακόμα περισσότερα. Πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να κάνουμε έστω μια αρχή σε ένα τέτοιο ταξίδι. Αν δεν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να ξέρεις, κι αν δεν ξέρεις, πώς γίνεται να το απορρίψεις; Κι αν απλά διστάζεις ή φοβάσαι, τότε ένας λόγος παραπάνω να παλέψεις για κάτι που θα σε βοηθήσει να διώξεις τους φόβους σου και θα σε κάνει καλύτερο.

 

10. Πώς μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τους φόβους και τις ανασφάλειές του; 

Τις ανασφάλειες και τους φόβους μας πιστεύω πως πρέπει να τους κοιτάμε κατάματα και να τους αντιμετωπίζουμε με θάρρος. Τότε μόνο εισχωρούμε στο πετσί τους και τους αποδυναμώνουμε. Κλείνοντας τα μάτια και αποστρέφοντας το πρόσωπο, δεν λύθηκε ποτέ κανένα πρόβλημα.

  

11. Η Δάφνη στο μυθιστόρημά σας δυσκολεύεται να συγχωρήσει. Πόσο σημαντική είναι η συγχώρεση; 

Η συγχώρεση, όπως λέει και η ίδια σε κάποιο σημείο του βιβλίου, είναι ένα μεγάλο σκαλοπάτι στην εξέλιξη της ψυχής, από τα πιο δύσκολα. Λένε πως είναι η ύστατη εκδήλωση της αγάπης και ίσως δεν έχουν άδικο. Θέλει δύναμη ψυχής, αγάπη και ταπεινότητα…

 

 

12. Ετοιμάζετε κάτι για το μέλλον; 

Βέβαια. Έχω ήδη ολοκληρώσει το μυθιστόρημα που θα δώσω για τον Μάρτιο του 2022, αλλά είναι ακόμα νωρίς να σας πω λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μονάχα πως θα είναι κάτι διαφορετικό από το Μαύρο Φόντο. Αποφάσισα αυτή τη φορά να δώσω μια πιο χρωματιστή πινελιά με μια ιστορία πιο ανάλαφρη και ρομαντική που πιστεύω πως θα αγγίξει βαθιά την ψυχή των αναγνωστών μου και θα τη θυμούνται για καιρό.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

Ανάμεσα στο πεπρωμένο, στη ζωή και στον θάνατο υπάρχει μια μεγαλειώδης λησμονημένη αλήθεια.
Ένα κειμήλιο αποκάλυψη, προστατευμένο για χιλιετίες από μια μυστική αδελφότητα.

Η νεαρή ζωγράφος Δάφνη Μελίτη ετοιμάζει τη νέα της έκθεση με θέμα πορτρέτα σε μαύρο φόντο, όλα δημιουργήματα της φαντασίας της. Όσο όμως τα ζωγραφίζει, κάτι ανεξήγητο την ωθεί να φτιάξει μια δεύτερη εκδοχή τους και να εντάξει στα έργα και τον εαυτό της. Μετά την έκθεση, περίεργες συμπτώσεις της αποκαλύπτουν πως οι άνθρωποι στους πίνακες είναι ολόιδιοι με υπαρκτά πρόσωπα. Προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, έρχεται άλλη μία συγκλονιστική διαπίστωση:

Ο ένας μετά τον άλλο αρχίζουν να πεθαίνουν.

Η Μοίρα, πιο αληθινή από ποτέ, ξεδιπλώνει τα σημάδια της, όμως η Δάφνη ζει για πρώτη φορά τον απόλυτο έρωτα με τον Νικόλα και δυσκολεύεται να τα δει. Οι δυο τους νιώθουν σαν γνώριμες ψυχές που επιτέλους συναντήθηκαν. Κι ύστερα…
Κάιρο, Πράγα, Παρίσι, Αμοργός, ένα ταξίδι φυγής και εσωτερικής αναζήτησης που αλλάζει εντελώς τη ζωή της. Πλησιάζοντας στη λύση του μυστηρίου, την περιμένει η πιο συγκλονιστική αλήθεια…
Τίποτε από όσα πίστευε ως τώρα δεν θα είναι πια ίδιο.

Ένα μυθιστόρημα σταθμός για το θαύμα της ζωής και της αιώνιας αγάπης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για περίπου δέκα χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η Πόλη Φοβάται με το διήγημα …για ένα τσιγάρο! Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Όταν Στέρεψε η Αντοχή (2013), Πέρα από τις Κόκκινες Γραμμές (2014), Ακόμη Θυμάμαι (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Όσα δεν Έγιναν Λέξεις (2016), Μυστική Διαθήκη (2018), Αιώνιοι Ψίθυροι (2019) και η Κατάρα των Μάγιερ (2020). Επικοινωνία με τη συγγραφέα: eleni8047@gmail.com facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou Instagram: eleni.galinou