Το βιβλίο "Σε μαύρο φόντο" της συγγραφέως Ελένης Γαληνού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, είναι κάτι ξεχωριστό. Τα θέματα με τα οποία ασχολείται η συγγραφέας είναι πολύπλοκα , για παράδειγμα ο θάνατος , η μοίρα, η τύχη, η αιώνια αγάπη. Θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα φιλοσοφικό και γεμάτο μυστήριο. Κρατα αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος . Η συγγραφέας λοιπόν παραχώρησε στις Booklovers και την Νέλλη Αλεξοπούλου συνέντευξη για το νέο της βιβλίο.
1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτή την ιστορία;
Με ενέπνευσε μια υπέροχη μεταφυσική θεωρία: η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη. Μια θεωρία που έχει περάσει σε θρησκείες, που έχουν ασχοληθεί πολλά και διαφορετικά φιλοσοφικά ρεύματα, που αιώνες τώρα έχουν γραφτεί πολλά, και που πάντα θα έλκει και θα προβληματίζει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Όμως, αυτό που με ώθησε να εκδώσω τώρα αυτό το βιβλίο είναι οι καταστάσεις που ζούμε. Σε Μαύρο Φόντο είναι ο τίτλος του βιβλίου γιατί η ηρωίδα ζωγραφίζει πορτρέτα σε μαύρο φόντο, όμως το μαύρο φόντο συμβολίζει και τον θάνατο, και αυτή την εποχή με την πανδημία Covid όλοι νιώσαμε τη σκιά του θανάτου λίγο πιο κοντά μας. Πιστεύω λοιπόν πως μέσα στα τόσα δύσκολα γεγονότα που βιώνουμε, το μυθιστόρημα αυτό μπορεί να ρίξει μια αχτίδα φως στην ψυχή μας και να δώσει ελπίδα, δύναμη και αγάπη. Μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε πως η ζωή δεν έχει πίσω της μαύρο φόντο, αλλά κάτι αιώνιο, μοναδικό και υπέροχο. Κάτι που κουβαλάμε όλοι μέσα μας, αλλά πρέπει πρώτα να το ξυπνήσουμε και να το θυμηθούμε.
2.
Κεντρικό θέμα του έργου
σας είναι ο ρόλος της Μοίρας. Τι ρόλο παίζουν η τύχη και η Μοίρα στη ζωή μας,
καθώς και οι συμπτώσεις;
Αυτή την ερώτηση έχει ενδιαφέρον να την απαντήσω
με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του βιβλίου που η ίδια η ηρωίδα νιώθει να της
λέει ο εαυτός της και που ως ένα σημείο πιστεύω πως είναι και η αλήθεια:
«Η
Μοίρα δεν είναι ένας ήδη στρωμένος δρόμος που σαν άβουλο ον πρέπει να βαδίσεις.
Είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και σημαντικό. Είναι ένας στόχος που πρέπει να
κατακτήσεις. Ένας συγκεκριμένος δρόμος που, για να καταφέρεις να φτάσεις ως το
τέλος του και να αποκτήσεις τη σοφία και τη γνώση αυτής της πορείας, πρέπει να
παλέψεις με πολλά θηρία και να αντέξεις πολλά δεινά, ώστε να μπορέσεις να πεις
φτάνοντας στο τέλος του ότι έγινες καλύτερη. Το πώς θα βαδίσεις αυτόν τον δρόμο
εσύ θα το επιλέξεις, και αν αποφασίσεις να κάνεις πίσω, καμιά Μοίρα δεν θα σε
εμποδίσει, όμως τότε δεν θα έχεις μάθει, δεν θα έχεις φτάσει στον στόχο σου,
δεν θα έχεις γίνει καλύτερη».
3. Πώς μπορεί να διαβάσει κανείς τα σημάδια της Μοίρας και να ξεφύγει από τις ψευδαισθήσεις της καθημερινότητας;
Το πώς δεν θα το φανερώσω τώρα γιατί
είναι ένα σημαντικό κομμάτι του βιβλίου που ο αναγνώστης θα δει να το ακολουθεί
βήμα βήμα η ηρωίδα μου, η Δάφνη. Θα πω όμως ότι είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να
παρατηρείς αυτά τα σημάδια που σου έρχονται σχεδόν καθημερινά, να τα
προσεγγίζεις και να τα αναλύεις, προσπαθώντας να αντιληφθείς τι προσπαθούν να
σου δείξουν. Κάποιες φορές είναι τόσο αποκαλυπτικά, που εντυπωσιάζεσαι, κι όταν
αυτό συμβαίνει, το μυαλό μπαίνει σε άλλη λογική πολύ πιο ενδιαφέρουσα και σε
γεμίζει δύναμη και αυτοπεποίθηση. Δεν χρειάζεται να το πιστεύεις, είναι όμως
σημαντικό να το παρατηρείς.
4. Η κεντρική ηρωίδα, η Δάφνη, βλέπει συχνά στον ύπνο της όνειρα. Τι ρόλο παίζουν στη ζωή ενός ανθρώπου;
Τα
όνειρα της Δάφνης είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που μπορεί να βλέπει ο
καθένας μας στον ύπνο του. Για να μην αποκαλύψω σημεία του βιβλίου που θα
μαρτυρήσουν σημαντικά γεγονότα, θα πω μονάχα πως τα όνειρα δεν είναι όλα ίδια,
ούτε έχουν πάντα απλές ερμηνείες. Κάποιες φορές κουβαλούν μηνύματα που χρειάζονται
εμπειρία και γνώσεις για να τα καταλάβουμε. Η Δάφνη αρχικά δυσκολεύεται να
αντιληφθεί τη σημασία τους, ούτε όμως είναι έτοιμη να δεχτεί αυτό που
μεταφέρουν. Θα περάσει καιρός μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες και να μπορέσει πλέον
να ξεχωρίσει τι σημαίνουν αυτά τα όνειρα για εκείνη και τους πίνακες που
ζωγράφισε.
5.
Η εποχή μας, όπως
γράφετε και στο μυθιστόρημα, είναι εποχή του «φαίνεσθαι». Πώς μπορεί ο άνθρωπος
να ξαναφτάσει στο «είναι»;
Εύκολο
να απαντηθεί, όμως πολύ δύσκολο να γίνει πράξη στις μέρες μας και με τον τρόπο
που ζούμε. Χρειάζεται λοιπόν μια μεγάλη βουτιά προς τα μέσα μας, εκεί που
κοιμούνται μεγάλες και αιώνιες αλήθειες, για να τις βρούμε και να τις
ανασύρουμε με δύναμη και πίστη. Αν συνειδητοποιήσουμε πως η ύλη μάς καταπίνει
και συχνά μας εξουσιάζει με περιττές ανάγκες, τότε ίσως καταλάβουμε πως αξίζει να
την παραμερίσουμε λιγάκι και να ψάξουμε μέσα μας αυτές τις κοιμισμένες δυνάμεις.
Και τότε μπορούν να αλλάξουν πολλά. Τότε ίσως καταλάβουμε πως αξίζει
περισσότερο να «είμαστε» απ’ το να «έχουμε».
6. Οι Φύλακες που προστατεύουν τα αρχαία χειρόγραφα που περιέχουν τη γνώση και το κείμενο της ομολογίας είναι προϊόν μυθοπλασίας;
Η ονομασία αυτής της ομάδας είναι δικό μου
εύρημα, όμως αντίστοιχες ομάδες υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, και μάλιστα αρκετές.
Τη συνολική φιλοσοφία τους και αν προστατεύουν κάποια ιδιαίτερη γνώση δεν το
ξέρω, γιατί δεν ανήκω σε καμιά από αυτές. Ωστόσο, η Ομολογία, ως φιλοσοφία και
θεωρία, είναι αληθινή. Μπορεί κανείς να τη βρει σε πολλά βιβλία που μιλούν για
αντίστοιχα θέματα. Εγώ απλά επέλεξα κάποια ενδιαφέροντα σημεία και τα έγραψα με
τον δικό μου τρόπο ώστε να έχουν μυθιστορηματική απόδοση για να κάνω την
ιστορία μου πιο ενδιαφέρουσα για τον αναγνώστη. Γιατί ένα μυθιστόρημα έγραψα. Όταν
όμως έχεις να προσεγγίσεις πράγματα τόσο σημαντικά όσο κάποιες τέτοιες θεωρίες,
δεν μπορείς να παρεκκλίνεις πολύ, οφείλεις να πατήσεις στα πραγματικά στοιχεία
και να συνθέσεις τον μύθο σου με σεβασμό και σοβαρότητα προς όσα έχουν ήδη γραφτεί.
7.
Ακολουθείτε περισσότερο
τη λογική ή την καρδιά σας στη ζωή σας;
Δεν μπορώ
να το απαντήσω με σιγουριά, γιατί ενώ είμαι έτοιμη να φωνάξω με την καρδιά μου,
ξέρω πολλές περιπτώσεις στη ζωή μου που με συγκράτησε και με καθοδήγησε η
λογική. Είμαι πολύ παρορμητική κι αυτό δεν βοηθάει πάντα. Όμως, ονειρεύομαι,
και μάλιστα πολύ, και δεν θα σταματήσω ποτέ να θέλω αυτά τα όνειρα να γίνουν
πραγματικότητα. Η λογική μου δέχεται πολύ συχνά να κάνει τα χατίρια της καρδιάς
μου και να θυσιάσει πράγματα που για άλλους ανθρώπους ίσως είναι δύσκολο. Επιλέγω
να ακολουθώ τα χνάρια που με κάνουν χαρούμενη, επομένως, νιώθω πως κάπου έχω προσαρμόσει
τη λογική μου στις επιθυμίες της καρδιάς μου.
8.
Ο έρωτας του Νικόλα και
της Δάφνης είναι πολύ δυνατός. Μπορεί ο έρωτας να εξυψώσει τις ψυχές;
Ο
έρωτας των δύο αυτών ανθρώπων είναι βαθύς και βασίζεται στην αιώνια αγάπη. Σε
κάποιο σημείο η ηρωίδα λέει: «Η αγάπη είναι η πιο μεγάλη, η πιο ισχυρή δύναμη
μέσα στο σύμπαν. Κάθε φορά που τα άτομα ξανασμίγουν, γίνεται ολοένα και βαθύτερη,
μέχρι να καταφέρει να φτάσει στο ανώτερό της σημείο». Δεν είναι λοιπόν μόνο
έρωτας, είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και δυνατό που όντως εξυψώνει την ψυχή.
9. Η Δάφνη βρίσκεται σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Είναι επίπονος αυτός ο δρόμος;
Αναμφισβήτητα
είναι και επίπονος και δύσκολος και μακρύς. Λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να μπουν
σε ουσιαστικά μονοπάτια του εαυτού τους κι ακόμα λιγότεροι να φτάσουν να
καταλάβουν βαθιά και ειλικρινά τα προβλήματα και τις ανάγκες τους, να
αποκτήσουν συνείδηση των συναισθημάτων τους και των επιθυμιών τους. Η Δάφνη
ωστόσο κάνει ένα βήμα παραπάνω. Μπαίνει σε μια εσωτερική αναζήτηση που της
προσφέρει ακόμα περισσότερα. Πιστεύω πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να
κάνουμε έστω μια αρχή σε ένα τέτοιο ταξίδι. Αν δεν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να
ξέρεις, κι αν δεν ξέρεις, πώς γίνεται να το απορρίψεις; Κι αν απλά διστάζεις ή
φοβάσαι, τότε ένας λόγος παραπάνω να παλέψεις για κάτι που θα σε βοηθήσει να
διώξεις τους φόβους σου και θα σε κάνει καλύτερο.
10. Πώς μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τους φόβους και τις ανασφάλειές του;
Τις ανασφάλειες και τους φόβους μας πιστεύω πως
πρέπει να τους κοιτάμε κατάματα και να τους αντιμετωπίζουμε με θάρρος. Τότε
μόνο εισχωρούμε στο πετσί τους και τους αποδυναμώνουμε. Κλείνοντας τα μάτια και
αποστρέφοντας το πρόσωπο, δεν λύθηκε ποτέ κανένα πρόβλημα.
11. Η Δάφνη στο μυθιστόρημά σας δυσκολεύεται να συγχωρήσει. Πόσο σημαντική είναι η συγχώρεση;
Η
συγχώρεση, όπως λέει και η ίδια σε κάποιο σημείο του βιβλίου, είναι ένα μεγάλο σκαλοπάτι
στην εξέλιξη της ψυχής, από τα πιο δύσκολα. Λένε πως είναι η ύστατη εκδήλωση
της αγάπης και ίσως δεν έχουν άδικο. Θέλει δύναμη ψυχής, αγάπη και ταπεινότητα…
12. Ετοιμάζετε κάτι για το μέλλον;
Βέβαια. Έχω ήδη ολοκληρώσει το μυθιστόρημα που
θα δώσω για τον Μάρτιο του 2022, αλλά είναι ακόμα νωρίς να σας πω λεπτομέρειες.
Θα αναφέρω μονάχα πως θα είναι κάτι διαφορετικό από το Μαύρο Φόντο. Αποφάσισα
αυτή τη φορά να δώσω μια πιο χρωματιστή πινελιά με μια ιστορία πιο ανάλαφρη και
ρομαντική που πιστεύω πως θα αγγίξει βαθιά την ψυχή των αναγνωστών μου και θα τη
θυμούνται για καιρό.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ
Ένα κειμήλιο αποκάλυψη, προστατευμένο για χιλιετίες από μια μυστική αδελφότητα.
Η νεαρή ζωγράφος Δάφνη Μελίτη ετοιμάζει τη νέα της έκθεση με θέμα πορτρέτα σε μαύρο φόντο, όλα δημιουργήματα της φαντασίας της. Όσο όμως τα ζωγραφίζει, κάτι ανεξήγητο την ωθεί να φτιάξει μια δεύτερη εκδοχή τους και να εντάξει στα έργα και τον εαυτό της. Μετά την έκθεση, περίεργες συμπτώσεις της αποκαλύπτουν πως οι άνθρωποι στους πίνακες είναι ολόιδιοι με υπαρκτά πρόσωπα. Προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, έρχεται άλλη μία συγκλονιστική διαπίστωση:
Ο ένας μετά τον άλλο αρχίζουν να πεθαίνουν.
Η Μοίρα, πιο αληθινή από ποτέ, ξεδιπλώνει τα σημάδια της, όμως η Δάφνη ζει για πρώτη φορά τον απόλυτο έρωτα με τον Νικόλα και δυσκολεύεται να τα δει. Οι δυο τους νιώθουν σαν γνώριμες ψυχές που επιτέλους συναντήθηκαν. Κι ύστερα…
Κάιρο, Πράγα, Παρίσι, Αμοργός, ένα ταξίδι φυγής και εσωτερικής αναζήτησης που αλλάζει εντελώς τη ζωή της. Πλησιάζοντας στη λύση του μυστηρίου, την περιμένει η πιο συγκλονιστική αλήθεια…
Τίποτε από όσα πίστευε ως τώρα δεν θα είναι πια ίδιο.
Ένα μυθιστόρημα σταθμός για το θαύμα της ζωής και της αιώνιας αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου