ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΝΝΕΤΑ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗ

 

«ΕΥΡΥΔΙΚΗ – ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ  ΣΤΟ ΦΩΣ» Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική

Μυθιστόρημα με κοινωνικά, ψυχολογικά χαρακτηριστικά, με φόντο μια ζωηρή αστυνομική πλοκή κεντρίζοντας ευχάριστα το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Πολλά τα μηνύματα, δυνατή η δόση ελπίδας και αισιοδοξίας! Ένα μαγευτικό ταξίδι, όπου κάθε αναγνώστης θα συναντήσει σπλαχνικά ένα κομμάτι του εαυτού του…

https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/euridiki-apo-to-skotadi-sto-fws

• Η μικρή η Ευρυδίκη μεγαλώνει με μία μητέρα νάρκισσο. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του νάρκισσου και πώς μπορεί να τα αναγνωρίσει κανείς;

Οι νάρκισσοι, όπως η Αλκυόνη, είναι πανέξυπνοι, γοητευτικοί και γνωρίζουν καλά πως να μαγέψουν τον άλλον. Δεν δείχνουν εξ αρχής τη σκοτεινή τους πλευρά, παρά μόνο όταν βεβαιωθούν καλά ότι έχουν παγιδεύσει το θύμα. Και εκεί είναι που ξεκινάει η χειραγώγηση, η πλύση εγκεφάλου! Τα πάνε πολύ καλά με τον λόγο και την πειθώ. Καταφέρνουν να κάνουν το θύμα να νιώθει θύτης, δημιουργώντας του χιλιάδες ενοχές. Δεν έχουν ίχνος ενσυναίσθησης, τους ενδιαφέρει μόνο να πάρουν. Χρησιμοποιούν τους άλλους ως αντικείμενα, έχουν ανάγκη από «αυλικούς», τους ξεζουμίζουν και στη συνέχεια τους πετούν σαν στυμμένες λεμονόκουπες. Συχνά υπερεπενδύουν στην εξωτερική τους εμφάνιση, στα υλικά αποκτήματά τους, στο «φαίνεσθαι». Επίσης, διακατέχονται από φοβερό φθόνο και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που αυτό συνοδεύεται από σαδιστικές τάσεις.

Βαθιά μέσα τους έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και γι’ αυτό κάνουν τα πάντα προκειμένου να μη φανεί αυτό στους άλλους, εξιδανικεύοντας τον εαυτό τους. Η λέξη «εγώ» επικρατεί σε κάθε φράση τους. Τα θύματά τους μπερδεύονται καθώς ο νάρκισσος εκεί που τους παινεύει, την άλλη στιγμή τους υποτιμά, κάνοντας τους να νιώθουν σκουπίδι. Απύθμενος, χαοτικός ο φθόνος που έχουν μέσα τους οι νάρκισσοι. Και φυσικά ποτέ δεν ζητούν «συγγνώμη»…!

• Η οικογένεια επηρεάζει την προσωπικότητα του παιδιού. Μπορεί από το αγκάθι να βγει ρόδο;

Η Ευρυδίκη είναι η μετουσίωση της ελπίδας, είναι το ρόδο που βγήκε από το αγκάθι! Όση αγάπη δεν πήρε, τόση αγάπη έδωσε. Τόλμησε, είπε αλήθειες, περπάτησε τα σκοτάδια της.

Έθεσε όμως και τα όρια της. Επίσης, είχε μεγάλη αγάπη στα βιβλία και τη γνώση, γεγονός που αποτέλεσε φάρο στο σκοτεινό τούνελ που ζούσε. Άνοιξε τα φτερά της προς τα όνειρα της. Επιπλέον, τόλμησε να «πατήσει» τους φόβους της και να βιώσει έναν όμορφο, απαλό έρωτα!

Επιπλέον, ασυνείδητα έφερε την «ηθική δικαίωση» καθώς συνέβαλε στην εξιχνίαση ενός μυστήριου θανάτου μιας νεαρής κοπέλας, της Ταμάρας (ατύχημα, έγκλημα ή αυτοκτονία;)…

Η Ευρυδίκη, λοιπόν, παρόλο που μεγάλωσε με την τοξική και άκαρδη Αλκυόνη, είχε μέσα της, σημαντικές σανίδες σωτηρίας. Αφενός τα γονίδιά της, τις «ζεστές» εσωτερικές της ποιότητες, καθώς ο άνθρωπος και γεννιέται και γίνεται. Αφετέρου, πήρε από την Ολέσια το μητρικό χάδι, την αγκαλιά, γλυκά λόγια, ζεστό φαγητό, αμέτρητες στιγμές παιχνιδιού, νανουρίσματος, τραγουδιού, αφήγησης παραμυθιών. Σε αυτό το σημείο δυστυχώς δεν μπορώ να πω περισσότερα καθώς θα αποκαλύψω ένα από τα μεγάλα οικογενειακά μυστικά, για το ποια ήταν η πραγματική μητέρα της Ευρυδίκης…!

• Θεωρείτε ότι στη σύγχρονη εποχή υπάρχει ενσυναίσθηση;

Ο ατομικισμός, η ανασφάλεια για το αύριο αλλά και ο φόβος της εγγύτητας δυστυχώς επικρατούν στις μέρες μας, κυρίως στα πλαίσια του δυτικού πολιτισμού. Φοβόμαστε να ανοιχτούμε, να εμπιστευτούμε. Από την άλλη, συναντώ ανθρώπους με ενσυναίσθηση και μου αρέσει πολύ που στο νηπιαγωγείο μιλούν πλέον για τα συναισθήματα, την αποδοχή της διαφορετικότητας, το να μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Είμαι από τη φύση μου άνθρωπος αισιόδοξος και πιστεύω πολύ στα νέα παιδιά. Έχω όμορφες παιδικές αναμνήσεις στην καρδιά μου! Μεγάλωσα σε χωριό της Κρήτης ως τα δέκα μου και θυμάμαι να μαζεύονται οι γειτόνισσες στην αυλή της γιαγιάς μου και να κουβεντιάζουν ενώ έπλεκαν, καθάριζαν χόρτα ή τσάκιζαν ελιές. Αυτό το “μαζί” είναι ευλογία, είναι η λύση. Αυθεντικά! Όχι διαρκώς μπροστά σε μια οθόνη. Μόνο όταν συναντιούνται τα μάτια εκκρίνεται η ορμόνη της αγάπης, όπως κοιτάει η μάνα το παιδί...

• Πόσο δύσκολο είναι να βγει κανείς από το σκοτάδι στο φως;

Στο γραφείο μου, ως Ψυχολόγος ,συναντώ πολλά νέα παιδιά. Συναντώ τον πόνο αλλά και την ελπίδα στα μάτια τους! Πολλές φορές είναι πιο σοφά από τους ίδιους τους τους γονείς... Λένε τις λέξεις καθαρά, κοιτούν την αλήθεια κατάματα. Ακούν τα “θέλω” της ψυχής τους, δίχως να αλλοτριώνονται με τα “φορεμένα” κοινωνικά “πρέπει”. Πόσα μπορούμε να μάθουμε από τα παιδιά μας! Αυτή την ελπίδα θέλησα να “καθρεφτίσω” μέσα από την ιστορία της Ευρυδίκης, που παρά “τα πέτρινα παιδικά της χρόνια”, τόλμησε να περπατήσει τα σκοτάδια της και να περάσει στο φως... 

Έδωσε όμως και πολλά μαθήματα ζωής στον ηλικιωμένο, “πάνσοφο” κύριο Δημοσθένη, στους γονείς της, μέχρι και στον αστυνόμο Μαρκορά!

Για να βγει κάποιος από τα σκοτάδια του χρειάζεται να τολμήσει να το παραδεχτεί, όχι να απωθεί τα τραύματά του ή να τα κουκουλώνει, αλλά να τα φωτίσει. Να αγκαλιάσει το «μικρό παιδί» μέσα του. Το πληγωμένο, το παραπονεμένο, το μόνο, το φοβισμένο, το θυμωμένο μικρό παιδί… Ποτέ δεν είναι αργά!

Είναι απίστευτη η δύναμη του ανθρώπου! Και βρίσκεται μέσα μας. Ζητείστε βοήθεια, μιλήστε…

• Πώς μπορεί να διαχειριστεί κανείς έναν χειριστικό χαρακτήρα όπως η Αλκυόνη;

Δύσκολη ερώτηση… Δύσκολη η διαχείριση, η συνύπαρξη με έναν άνθρωπο με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Είναι όμως επιλογή του καθενός. Είναι σημαντικό πάντως να θυμόμαστε την αυτοφροντίδα, τον αυτοσεβασμό, τις όμορφες, ανθρώπινες σχέσεις, με νοιάξιμο, άνευ όρων αποδοχή και αγάπη. Η αγάπη δεν έχει όρους…

• Ο κύριος Δημοσθένης επισημαίνει ότι πρέπει να χάσουμε τον εαυτό μας να τον βρούμε. Συμφωνείτε;

Στο διάβα της ζωής μας, μέσα από ποικίλες δυσκολίες (σπουδών, ανεργίας, κοινωνικοοικονομικών συνθηκών, ερωτικών απογοητεύσεων, γονεϊκότητας, θέματα υγείας, θανάτου δικών μας ανθρώπων κ.α) μπορεί να βιώσουμε το αίσθημα «σαν να έχω χάσει τον εαυτό μου…». Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει στην προσπάθεια για αυτογνωσία, στην προσωπική μας ανάπτυξη, στην αυτοπραγμάτωση! Και τότε είναι που μπορούμε να βρούμε θησαυρούς κρυμμένους μέσα μας που δεν είχαμε καν φανταστεί!

• Η συγχώρηση τι σημαίνει για εσάς;

Κάνω χώρο μέσα μου και χωράω τον πληγωμένο μου εαυτό. «Πληγώθηκες Αννέτα, πόνεσες, απογοητεύτηκες. Είναι εντάξει… Το ακούω, το νιώθω. Σου δίνω χρόνο και χώρο να το πενθήσεις, να το χωρέσεις…». Διαφορετικά, είναι τοξικό για τον ίδιο τον εαυτό. Δεν βοηθά σε τίποτα η εκδίκηση και το «αναμάσημα». Μας αρρωσταίνει. Δεν ξεχνώ, αλλά μου κάνω χώρο….

Αν δυσκολεύομαι, μιλάω σε έναν ειδικό. Τα ανείπωτα είναι αυτά που δημιουργούν τα προβλήματα… Γίνονται μπούμεραγκ.

• Ποια είναι τα χαρακτηριστικά μιας υγιούς ερωτικής σχέσης;

Επικοινωνώ, μιλώ, ανοίγομαι. Ακούω, αποδέχομαι. Το «αποδέχομαι», δεν σημαίνει πάντα ότι συμφωνώ. Δίνω χρόνο στη σχέση. Δεν βιάζομαι. Δίνω ευκαιρίες, μιλώ, συζητώ. Θέτω τα όρια μου, «αυτό μου αρέσει, αυτό δεν μου αρέσει», αλλά με όμορφο τρόπο, όχι απότομο. Γνωρίζω ότι και εγώ δεν είμαι τέλειος. Αγγίζω, αγκαλιάζω, μοιράζομαι. Το τρίπτυχο είναι:

Σκέψη, συναίσθημα, σώμα. Σύνδεση! Ασφαλής συναισθηματική σύνδεση. Η αίσθηση «είμαι εδώ για σένα». Μιλώ και για τα «αυτονόητα», μαθαίνω να ζητάω. Δίχως στείρο εγωισμό, δίχως προσωπεία. Η αγάπη είναι ο οδηγός, η αγάπη είναι ο πιο φυσικός τρόπος θεραπείας που έχει δοθεί εκ γενετής στον άνθρωπο. Ό,τι γίνεται με αγάπη είναι υπέροχο!

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

Τι μπορεί να συμβεί όταν τα νιάτα συναντούν τη σοφία και η σοφία τα νιάτα;

Ο κύριος Δημοσθένης, καθηλωμένος στο αναπηρικό αμαξίδιό του, θα ιχνηλατήσει το ψηφιδωτό μονοπάτι μιας ζωής γεμάτης λάθη και μάταιες απολαύσεις που του στέρησαν τη μονάκριβη κόρη του. Η πληγωμένη Ευρυδίκη, έχοντας ήδη διανύσει χρόνια πέτρινα και μέρες «Αλκυονίδες», θα πάρει και θα δώσει πολλά μαθήματα ζωής· στον κύριο Δημοσθένη, στους γονείς της, μέχρι και στον αστυνόμο Μαρκορά, στο γραφείο του οποίου θα έρθουν στο φως καλά θαμμένες, ανείπωτες αλήθειες. Αφορμή ο θάνατος μιας νεαρής κοπέλας, της Ταμάρας, η οποία διέμενε στο ακριβώς απέναντι διαμέρισμα από αυτό της Ευρυδίκης.

Οι σκηνές που εκτυλίσσονται στο αστυνομικό τμήμα και οι πρωταγωνιστές τους ακροβατούν μεταξύ τρέλας και λογικής. Το ίδιο συμβαίνει και στο σπίτι της Ευρυδίκης όπου διαμένει με τη μητέρα της, την εγωκεντρική Αλκυόνη, η οποία συστήνεται ως ζωγράφος ελπίζοντας να δημιουργήσει κάποια στιγμή «έργα ωριμότητας». Οι υστερίες της μητέρας μέσα από τον αλλοπρόσαλλο ναρκισσιστικό καμβά της προσωπικότητάς της θα γίνουν αγκάθινα δεσμά για τη νεαρή Ευρυδίκη;

Γίνεται, στ’ αλήθεια, κάποιες φορές από το αγκάθι να βγαίνει ρόδο;

Η ψυχολόγος Αννέτα Μαρκογιαννάκη στο νέο της μυθιστόρημα ανατέμνει επίκαιρα και αιχμηρά θέματα της σύγχρονης κοινωνίας –όπως είναι η γονεϊκότητα, η παιδική κακοποίηση, οι γυναικοκτονίες, ο θεσμός της παρένθετης μητέρας, η σωματική αναπηρία αλλά και η ψυχική ασθένεια– συγκινώντας, θέτοντας προβληματισμούς και αφυπνίζοντας  τον αναγνώστη.

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Αννέτα Μαρκογιαννάκη

Η Αννέτα Μαρκογιαννάκη γεννήθηκε σ’ ένα όμορφο χωριό των Χανίων, το Νιο Χωριό Αποκορώνου, ένα πρωινό Δεκαπενταύγουστου, την ώρα που χτυπούσαν οι καμπάνες γιορτινά.

   Παρόλο που ανέκαθεν της άρεσαν τα θεωρητικά μαθήματα και οι αναζητήσεις πάνω σε φιλοσοφικά ζητήματα της ζωής με επίκεντρο τον άνθρωπο, οι πρώτες της σπουδές ήταν στα Οικονομικά.

   Στη συνέχεια όμως, διαπιστώνοντας ότι οι τετραγωνισμένες, στεγνές αριθμητικές πράξεις «στένευαν» την ψυχή της, αποφάσισε να ακολουθήσει σπουδές στην Ψυχολογία, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η συγγραφή είναι για εκείνη ένας θεραπευτικός τρόπος να ζει, όπως ακριβώς είναι και η επαφή της με τη φύση. Η φύση είναι οι ρίζες της και η συγγραφή τα φτερά της που την «ταξιδεύουν» και την εξελίσσουν.

   Τα χρόνια πέρασαν, είναι πλέον μητέρα δύο παιδιών, κι όμως παραμένει –αντιστεκόμενη στα γρανάζια της σύγχρονης αγχωτικής πραγματικότητας– εκείνο το ρομαντικό κορίτσι που πιστεύει ότι το μόνο αντίδοτο στη μοναξιά και την αποξένωση του ανθρώπου είναι η ρομαντική αγάπη.

   Νόημα και σκοπός στη ζωή της είναι ν’ ακούει τους ανθρώπους με ενσυναίσθηση και να συνυπάρχει μαζί τους αυθεντικά, βιώνοντας συναισθήματα που μόνο το «μαζί» γεννά.

   Συντονίζει ομάδες προσωπικής ανάπτυξης και αυτογνωσίας καθώς και σχολές γονέων.

   Συμμετέχει σε ενημερωτικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση με θέματα που αφορούν την ψυχολογία ενηλίκων, παιδιών και εφήβων.

   Η αγάπη της για τα παιδιά την ενέπνευσε να γράψει το παιδικό βιβλίο Η κουκουβάγια η τετραγωνομάτα (εκδ. ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ).