Συνέντευξη με τη συγγραφέα Νικολ- Άννα Μανιάτη

 Η συγγραφέας Νικόλ- Άννα Μανιάτη μας εντυπωσίασε για άλλη μια φορά με το έργο της "ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Στη συνέντευξη που  παραχώρησε στις Booklovers και συγκεκριμένα στη Νέλλη Αλεξοπούλου αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στους ήρωες της ιστορίας αλλά και σε γενικότερα θέματα που αγγίζουν τον άνθρωπο, όπως το πεπρωμένο, η ευτυχία και άλλα.

https://www.psichogios.gr/el/otan-klaine-ta-asteria.html

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτή την ιστορία; 
Λέχαιο, Περιγιάλι, Άσσος, Βραχάτι, Κιάτο…περιοχές που με το ποδήλατο περνούσα παραλιακά κάθε μέρα στις διακοπές παλιά. Ειδικά στο Λέχαιο, έξω από Κόρινθο, η λίμνη -και αλυκή- με το λίγο που απέμεινε σήμερα δάσος, ήταν αρκετό για να πάρει η φαντασία φωτιά. Μερικές κουβέντες με κατοίκους για τη ζωή των παππούδων τους, σπάνια και που κάποιο καραβάνι που όδευε για Πάτρα να θυμούνται, δεν ήθελα περισσότερα.   

Η ιστορία σας αναφέρεται στα τσιγγανικά ήθη και έθιμα. Κάνατε κάποια έρευνα γύρω από αυτά; 
Υπάρχουν πολλές περιοχές στην Αγγλία με Ρομά, με δικούς τους καταυλισμούς, με δικά τους ήθη και έθιμα από διάφορες χώρες της κεντρικής Ευρώπης και το ταξίδι τους για να καταλήξουν σε κάποια χώρα της αρεσκείας τους που να νιώθουν άνετα. Όσο και να ταυτίστηκαν, διατηρούν παραδόσεις, ήθη και έθιμα και ειδικά σε γάμους και γιορτές που τα ακολουθούν. Πολύ λίγοι δέχονται να μείνουν σε σπίτια. Είναι τσιγγάνοι, αλλά δεν έχουν σχέση με αυτούς που συνηθίσαμε να βλέπουμε στην Ελλάδα. 

Η Κασσάνδρα, η εγγονή της πανέμορφης, κοκκινομάλλας τσιγγάνας, της Αλιόνας, θέλει να αλλάξει το πεπρωμένο της. Πιστεύετε ότι μπορεί κανείς να αλλάξει το πεπρωμένο του; 
Προσωπικά νομίζω πως το πεπρωμένο είναι οι δικές μας επιλογές στη ζωή. Και οι αποφάσεις που παίρνουμε. Μια απόφαση που παίρνουμε σε κάποια δεδομένη στιγμή αλλάζει την πορεία της ζωής μας. Πιστεύουμε πως ήταν λοιπόν το πεπρωμένο μας. Μα αν δεν πάρουμε την απόφαση και αφήσουμε τη ζωή μας ως έχει, πάλι θα λέμε πως ήταν το πεπρωμένο. Η αλήθεια είναι πως το μέλλον δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει με ακρίβεια.

Κεντρικό θέμα του μυθιστορήματος είναι η μοίρα. Πιστεύετε στη μοίρα ή στην προσωπική βούληση του ανθρώπου ή και στα δύο; 
Η πιο πάνω ερώτηση σχετίζεται με την παρούσα. Η μοίρα, το πεπρωμένο, το ριζικό,  όποιο όνομα θέλουμε να δώσουμε στην πορεία της ζωής μας, το μέλλον δηλαδή, πιστεύω πως είναι οι δικές μας αποφάσεις και ενέργειες που το καθορίζουν. Όσα δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τα αποδίδουμε σε ανώτερη δύναμη ή σύμπτωση. Και να μην υποτιμούμε τη δύναμη του ανθρώπινου μυαλού. Όταν πιστέψει σε κάτι μπορεί να κάνει θαύματα.

Οι ήρωες ψάχνουν την ευτυχία σε διαφορετικά πράγματα. Τι θα πει πραγματική ευτυχία για εσάς; 
Η οικογένεια!!!

Η Αλιόνα ψάχνει απεγνωσμένα τις ρίζες της. Θεωρείτε ότι αυτές βοηθούν τον άνθρωπο να αισθανθεί ότι ανήκει σε μια ομάδα; Για εσάς οι ρίζες σας  πού βρίσκονται; 
Η Αλιόνα δεν γνώριζε πού είχαν καταλήξει οι δικοί της άνθρωποι, έψαχνε όμως κατάλοιπα στη γενέτειρά της που θα της έλεγαν ότι υπήρχαν ακόμα μακρινοί συγγενείς, ή έστω κάποιοι που να θυμούνται τους δικούς της. Ναι, ήθελε να ανήκει, να βρίσκεται με ομοίους της, να μην κρύβει πια την καταγωγή της.

Οι ρίζες μας είναι οι δικοί μας άνθρωποι, οι συγγενείς, οι όμοιοι, οι συμπατριώτες.

Όσο για τις δικές μου… με αποκαλούν «η συγγραφέας των τριών πατρίδων». Και αγαπώ και τις τρεις πατρίδες μου γιατί δεν τις συγκρίνω. Μου έχει προσφέρει η κάθε πατρίδα πολλά.

Βλέπουμε ότι η ψυχική απομάκρυνση της Αλιόνας από την τρυφερή ηλικία της Κασσάνδρας επηρεάζει αρνητικά τη μικρή. Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονιών- κηδεμόνων στη μετέπειτα εξέλιξη των παιδιών ως ενηλίκων;
Το θέμα αυτό αναφέρεται σε όλα μου σχεδόν τα βιβλία. Κάθε φορά και σε διαφορετική μορφή. «Έκπτωτος Άγγελος» αυτοκακοποίηση, σκληρό, ανθρώπινο, ευαίσθητο, πραγματικό. «Αόρατος Δεσμός» κακοποίηση μητέρας από το γιο, τι το προκάλεσε;. «Οι σιωπές της ενοχής» κακοποίηση μικρού παιδιού, παραμέληση και το μέλλον της με ευθανασία ή και φόνο. «Το τίμημα» επιρροή πατέρα στο μυαλό της μικρής κόρης και επιπτώσεις. «Η κόρη του φεγγαριού» ψυχική απομάκρυνση πατέρα από την κόρη με ολέθρια αποτελέσματα, και…και... Είναι θέμα που συνήθως οι παρουσιάσεις μου κάποτε μετατρέπονταν σε σεμινάρια από τις πολλαπλές ερωτήσεις των αναγνωστών. 

Ετοιμάζετε κάτι καινούριο για το μέλλον; 
Αν πω όχι, θα νομίσετε ότι αποσύρομαι, αν πω ναι, χαλάει η όποια έκπληξη. Ας πούμε λοιπόν ότι προς το παρόν φροντίζω με τους γιατρούς να ξεπεράσω τη δύσκολη φάση της υγείας μου και συγχρόνως τη μάστιγα που έχει εξαπλωθεί και απειλεί όλους.  
Εύχομαι στους αναγνώστες σας και σε όλους να έχουν υγεία μα και να προσέχουν συνάμα. Ακόμα και αν δεν πιστεύουν σε ό,τι ολοφάνερα υπάρχει γύρω μας, να προσέχουν για τους άλλους, αν όχι για τον εαυτό τους.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

«...και αφού, όπως λες, η γιαγιά σου γνωρίζει τι σας γράφουν τα αστέρια, γιατί δεν προσπαθείτε να το αποφύγετε, να το αλλάξετε;»

«Γιατί δεν κάνει να αλλάζεις αυτό που σου γράφουν τ’ αστέρια. Πίσω τους έρχονται χειρότερα αν τα αποτρέψεις. Και τότε τ’ αστέρια κλαίνε.»

«Κλαίνε; Γιατί;»

«Κλαίνε για μας!»

Ο σαραντάρης Ελληνοαμερικανός έμεινε σιωπηλός. Η δεκαεπτάχρονη Ρουμάνα τσιγγάνα τον κοιτούσε σοβαρή...

Πενήντα χρόνια μετά, η μοίρα έμελλε να παίξει με τις ζωές δυο νέων ανθρώπων. Του νεαρού, πετυχημένου Στέφανου στην Αμερική και της όμορφης, μυστηριώδους Κασσάνδρας στην Αθήνα. Και οι δυο είχαν κληροδότημα ένα πανομοιότυπο δαχτυλίδι.

Η μοιραία συνάντησή τους άλλαξε δραματικά τη ζωή του Στέφανου. Το αλλόκοτο χάρισμα της Κασσάνδρας, μακάβρια κληρονομιά χαμένη στην άβυσσο του χρόνου της οικογένειάς της, ήταν το μέσο της για να τολμήσει ό,τι φοβόταν πάντα η φυλή της: να αλλάξει αυτό που έγραψαν τα αστέρια.

Όμως, όταν τα αστέρια κλαίνε...

Το βιβλίο αποτελεί επανέκδοση του ομώνυμου βιβλίου της συγγραφέως.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ γεννήθηκε στην Κύπρο, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στο Λονδίνο. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και είναι κάτοχος B.A., P.G.C.E. και M.A. Ολοκλήρωσε επίσης σπουδές νοσηλευτικής τριετούς φοίτησης στο King Edward Memorial Hospital. Το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών, ενώ αργότερα άνοιξε δικό της κέντρο ξένων γλωσσών, το οποίο διεύθυνε επί δεκαοκτώ χρόνια. Στο διάστημα αυτό εξέδωσε με επιτυχία τέσσερα εκπαιδευτικά βιβλία, τρία από τα οποία εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας. Το τέταρτο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Longman. Υπήρξε επίσης εισηγήτρια εκπαιδευτικών σεμιναρίων και μέλος εξεταστικών επιτροπών για την ξενόγλωσση παιδεία. Στο ενεργητικό της περιλαμβάνονται και πολλές δημοσιεύσεις εκπαιδευτικών άρθρων. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν συνολικά δέκα μυθιστορήματά της.