«Η άλλη Χιονάτη» της Jennifer Donnelly, εκδόσεις Διόπτρα

 

Γράφει η Νέλλη Αλεξοπούλου

Πολλές φορές έχουμε έναν καθρέφτη μπροστά μας ο οποίος μπορεί να μας πει χίλια δυο πράγματα που δεν απεικονίζουν την αλήθεια για το ποιοι είμαστε. Έχουμε τη δύναμη να σπάσουμε τον καθρέφτη; Η ιστορία της Χιονάτης στο βιβλίο «Η άλλη Χιονάτη» της Jennifer Donnelly από τις εκδόσεις Διόπτρα μας ωθεί σε προβληματισμό.

https://www.dioptra.gr/vivlio/xeni-logotexnia/i-alli-xionati/

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αριστούργημα, φόρος τιμής στην εσωτερική δύναμη του κάθε ανθρώπου και στην ελπίδα. Η ιστορία αναφέρεται στο γνωστό παραμύθι των αδελφών Γκριμ, παραλλαγμένο ελαφρώς και με μηνύματα βαθιά. Ένα κορίτσι με μία καρδιά τρυφερή, ευαίσθητη και γλυκιά γίνεται θυμα σε μία κοινωνία σκληρή και άκαρδη. Καλείται λοιπόν να κάνει ένα ταξίδι αυτογνωσίας, για να ανακαλύψει τον αληθινό εαυτό της και τη δύναμη που κρύβει μέσα της.

Η ιστορία μας ταξιδεύει σε μαγικά τοπία, σε δάση και κάστρα κακών. Μέσα από τις αλληγορίες όμως μπορεί κανείς να βρει την ουσία της ζωής. Η αγωνία κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος. Οι χαρακτήρες του έργου είναι διαφορετικές προσωπικότητες και αποδίδονται με ζωντάνια, αμεσότητα και παραστατικότητα. Οι περιγραφές των χαρακτήρων και του σκηνικού είναι μοναδικές. Η γλώσσα του κειμένου σε παρασύρει σε ένα μοναδικό ταξίδι ανάγνωσης. Αξίζει ακόμη να τονιστεί ότι η μετάφραση του κειμένου είναι υπέροχη.

Γενικά, ό,τι και να πει κανείς για αυτό το έργο είναι λίγο! Μετά το βιβλίο «Η άλλη Σταχτοπούτα» η Jennifer Donnelly μας εκπλήσσει για άλλη μία φορά ευχάριστα. Επομένως, αξίζει να το διαβάσετε αναμφισβήτητα, γιατί είναι ένας ύμνος στην καλοσύνη του ανθρώπου.

Μπορούν να σας απαριθμήσουν όλες τις αδυναμίες σας, αλλά δεν μπορούν να σας κάνουν να τις πιστέψετε. Μόνο εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

 Μια φορά κι έναν καιρό, ένα κορίτσι με το όνομα Σόφι πήγε στο δάσος με τον κυνηγό της βασίλισσας. Τα χείλη της είχαν το χρώμα των ώριμων κερασιών, το δέρμα της ήταν απαλό σαν φρέσκο χιόνι, τα μαλλιά της ήταν μαύρα σαν τη νύχτα. Όταν σταμάτησαν να ξεκουραστούν, ο κυνηγός έβγαλε το μαχαίρι του και πήρε την καρδιά της.

Δεν ήταν έκπληξη για τη Σόφι. Είχε ακούσει τις φήμες, τους ψιθύρους γύρω της. Έλεγαν ότι παραήταν ευγενική και καλοσυνάτη για να κυβερνήσει? θα ήταν καταστροφή μια τέτοια βασίλισσα. Και η Σόφι τούς πίστευε. ­Πίστευε ό,τι είχε ακούσει για τον εαυτό της, όλες τις δηλητηριώ­δεις λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αποτρέψουν τα κορίτσια όπως αυτή να αποκτήσουν δύναμη.

Η Σόφι, όμως, θα αποδείξει ότι ακόμα και η πιο σκοτεινή μαγεία δεν μπορεί να σβήσει τη φωτιά που καίει μέσα σε κάθε κορίτσι. Και ότι η μεγαλύτερη δύναμη είναι η καλοσύνη.