Συνέντευξη με την Αλκυόνη Παπαδάκη

Η Αλκυόνη Παπαδάκη έρχεται για άλλη μια φορά να μας εκπλήξει με το νέο της μυθιστόρημα “Στην άκρη του βράχου”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Άνθρωποι με ανοιχτές πληγές, αθώοι και καλοσυνάτοι, δέχονται τα πολλαπλά χτυπήματα της μοίρας. Φτάνουν στην άκρη του βράχου και προσπαθούν με το ένα πόδι να στηριχτούν για να μην πέσουν στον γκρεμό. Ο πρωταγωνιστής είναι ο Στρατής, ένα μικρό παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί καθημερινότητα. Η μητέρα του, η Σμαράγδα, παρά τις δυσκολίες, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει χαρούμενο το παιδί της. Πρόκειται για δύο αληθινούς ήρωες.  Η συγγραφέας μίλησε στην Νέλλη Αλεξοπούλου για το νέο της βιβλίο, θίγοντας την σημασία που έχει το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί.
https://www.dioptra.gr/vivlio/712/1223/&%CE%A3%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%AC%CE%BA%CF%81%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B2%CF%81%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85

1. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε την συγκεκριμένη ιστορία;

Σ’ όλη μου τη ζωή ήμουν και είμαι κοντά στους ανθρώπους και στα παθήματά τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με πόνεσε πολύ η τραγική ιστορία ενός εφήβου. Στο βιβλίο δεν είναι βέβαια ακριβώς αυτή η ιστορία. Όπως ξέρετε, η λογοτεχνία δεν είναι φωτογραφία, είναι ζωγραφική…

2. Στο μυθιστόρημα γράφετε πως: “Στην ζωή πρέπει να είσαι πάντοτε ένας άξιος μαχητής. Να μην ξεχνάς ποτέ τον στόχο σου”. Τι σημαίνει για εσάς “άξιος μαχητής”;

Άξιος μαχητής, σημαίνει, να μην το βάζεις ποτέ κάτω. Να μη σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα της ζωής με θάρρος και πίστη για το καλύτερο.

3. Ο Αμβρόσιος είναι ένας υπερβολικά καλός χαρακτήρας. Θεωρείτε πως η υπερβολική καλοσύνη βλάπτει;

Κάθε υπερβολή έχει και τα αρνητικά της. Συνήθως οι υπερβολικά καλοί γίνονται χαλί που πάνω του παρελαύνουν παιανίζοντας οι ανάξιοι.

4. Ο χρόνος μπορεί να σβήσει ή τουλάχιστον να απαλύνει τις πληγές;

Ο χρόνος σίγουρα απαλύνει αλλά δεν σβήνει πάντα. Είναι μερικές πληγές που μοιάζουν με τα ενεργά ηφαίστεια. Δεν ξέρεις ποτέ και πώς θα συμπεριφερθούν.

5. Η ψυχή ενός παιδιού είναι ένας καμβάς. Αν το γεμίσουμε με χρώματα της αγάπης, θα ανθίσει. Αν όχι, τότε θα μπορέσει ως ενήλικας πια να εξημερώσει τα θηρία που φύτρωσαν στην ψυχή του, όπως στην περίπτωση του Παυλάρα;

Τα θηρία μέσα στις παιδικές ψυχές δεν εξημερώνονται. Παραμονεύουν.

Ο χρόνος σίγουρα απαλύνει αλλά δεν σβήνει πάντα. Είναι μερικές πληγές που μοιάζουν με τα ενεργά ηφαίστεια. Δεν ξέρεις ποτέ και πώς θα συμπεριφερθούν.
Αλκυόνη Παπαδάκη

6. Μπορεί κανείς να αλλάξει το πεπρωμένο του;

Να το αλλάξει ίσως δεν μπορεί. Να το διαχειριστεί όμως, είναι στο χέρι του.

7. Η Σμαράγδα ελπίζει ότι θα γίνει το θαύμα και θα μπορέσουν να σωθούν με το γιο της. Μπορούν να γίνουν τέτοια θαύματα ή ο άνθρωπος έχει την ευθύνη να τα δημιουργήσει μόνος του;

Μέσα βαθιά στην ψυχή μας, υπάρχει πάντα ένα θαύμα. Είναι η ανάσα του Θεού. Οφείλουμε ν’ αγωνιστούμε για να το αποκαλύψουμε.

8. Για να γευτεί κανείς τις χαρές της ζωής, χρειάζεται να ανοίξει την ψυχή του. Πόσο δύσκολο είναι το άνοιγμα της ψυχής;

Σε μια ψυχή κλεισμένη με αμπάρες, πόσες φορές θα χτυπήσει η χαρά της ζωής; Δεν αξίζει να ζούμε μέσα στο σκοτάδι από φόβο μην μπούνε μέσα ληστές. Υπάρχει χειρότερος ληστής από το φόβο;
Δεν είναι δύσκολο να πετάξεις τις αμπάρες. Φτάνει να κοιτάζεις κατάματα τον ήλιο και να καλημερίζεις με ευγνωμοσύνη και αγάπη την καινούργια ημέρα. Πρόσεξες πώς ανθίζουν γύρω σου τα λουλούδια; Πάρε το μήνυμά τους.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

Εκεί στην άκρη του βράχου… στην κόψη του γκρεμού… οι πέτρες γυαλίζουνε τις νύχτες σαν κοφτερά μαχαίρια.
Οι πιο πολλοί έφτασαν ως εδώ δίχως καλά καλά να το καταλάβουν. Τους ξέβρασε ένα άγριο κύμα της μοίρας τους.
Είναι και κάποιοι, λιγοστοί είν’ αυτοί, που ξεκίνησαν μόνοι τους, παρασυρμένοι από μια χίμαιρα.
Έτσι… για να συναντήσουν την ψυχή τους, πέρα από τα όριά της.
Έτσι… για να προκαλέσουν το πεπρωμένο τους.
Έτσι… για να θαυμάσουν το τοπίο.
Όμως, πάντα, απ’ όλους αυτούς που περιφέρονται στην άκρη του γκρεμού, μερικοί τα καταφέρνουν να γλιτώσουν. Είν’ αυτοί που σκάλισαν με τα νύχια τους στις σχισμές του βράχου και βρήκαν το λουλούδι που είχε κρυμμένο η ζωή.

Κι ύστερα, γυμνοί, ξυπόλυτοι, ματωμένοι, ανακάλυψαν ένα μονοπάτι κι έτρεξαν να της το προσφέρουν.

Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που άγγιξαν την ψυχή μου…
Αλκυόνη

Ο χρόνος σίγουρα απαλύνει αλλά δεν σβήνει πάντα. Είναι μερικές πληγές που μοιάζουν με τα ενεργά ηφαίστεια. Δεν ξέρεις ποτέ και πώς θα συμπεριφερθούν.
Αλκυόνη Παπαδάκη