Συνέντευξη με την συγγραφέα Δήμητρα Ιωάννου

Το 2020 μας βρίσκει με ένα συναρπαστικό, ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα μυστηρίου, την "Νυχτερινή Αφροδίτη" της συγγραφέως Δήμητρας Ιωάννου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Η ιστορία του διαδραματίζεται στις μαγευτικές Σπέτσες όπου θα δούμε την εξέλιξη ενός φοβερού ζωγράφου, του Μιχαήλ Μπόκαρη. Μετά την κλοπή του αρτιότερου έργου του, που ονομάζεται Νυχτερινή Αφροδίτη, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά για τον δράστη. Οι ύποπτοι είναι πολλοί και η αγωνία διατηρείται αμείωτη σε όλη την πορεία του έργου. Οι χαρακτήρες είναι αριστοτεχνικά δομημένοι, η γλώσσα ιδιαίτερη προσεγμένη και τα συναισθήματα που γεννιούνται πολύ έντονα. Η συγγραφέας μίλησε στους Booklovers και την Νέλλη Αλεξοπούλου για το νέο της έργο και ξεδιάλυνε πολλά σημεία για το έργο και την ζωή γενικότερα.
https://www.psichogios.gr/books/nyxterinh-afrodith.html

Αγαπητή κυρία Ιωάννου,

Χρόνια Πολλά και καλά! Σας εκφράζω ολόψυχα τα συγχαρητήριά μου για το συναρπαστικό μυθιστόρημά σας “Νυχτερινή Αφροδίτη”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Παράλληλα, σας ευχαριστώ για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης.

Κι εγώ σας ευχαριστώ για την ευγένεια σας και τα τόσο καλά σας λόγια! Είναι μεγάλη μου χαρά που συνομιλώ μαζί σας!

• Ο Μιχαήλ Μπόκαρης, ο πρωταγωνιστής του έργου σας και ζωγράφος της “Νυχτερινής Αφροδίτης” είναι ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας. Πώς συλλάβατε αυτό τον ήρωα;

Ο Μιχαήλ Μπόκαρης είναι ένας χαρακτήρας που πήρε την πρώτη του ανάσα στις Σπέτσες και η μεγάλη αλήθεια είναι ότι δε θα μπορούσε να είχε γεννηθεί πουθενά αλλού. Με το που πάτησα το πόδι μου στο νησί, ειλικρινά το λάτρεψα και όλο αυτό το συναίσθημα αποτυπώθηκε στη μορφή και στο χαρακτήρα του ‘χρυσού έφηβου των Σπετσών’, όπως τον πρωτοσυναντάμε στο τέλος της δεκαετίας του ‘60. Αυτός ο χαρακτήρας ξεπήδησε μαγικά, από μόνος του λες, από τον αφρό του Αργοσαρωνικού. Το νησί μου ψιθύριζε έναν καταιγισμό από ιδέες και εγώ απλά κατέγραφα τις ιστορίες που άκουγα μέσα από το τραγούδι της θάλασσας και την αύρα που κουβαλούσε πάνω της το άρωμα των πεύκων. Τα πάντα πάνω του είναι συμβολικά. Τα μαλλιά του είναι ο ήλιος των Σπετσών, τα μάτια του ο καταγάλανος ουρανός τους, το χαμόγελό του η αύρα του μαγικού αυτού τόπου. Το ιδιαίτερο φως και τα χρώματα των Σπετσών γέννησαν το πάθος του για τη ζωγραφική και η ένδοξη ιστορία του νησιού την περήφανη καταγωγή του από Σπετσιώτες οπλαρχηγούς του ‘21. Ένας άντρας αξιοζήλευτος, που θα πίστευε κανείς πως τα έχει όλα και όμως χαμένοι έρωτες και φοβερά μυστικά τον κάνουν έναν από τους πιο τραγικούς χαρακτήρες που έχω συναναστραφεί συγγραφικά.

• Στο μυθιστόρημά σας το σκηνικό στήνεται στις πανέμορφες Σπέτσες. Εκεί περγιγράφετε αριστοτεχνικά υπέροχα και σπάνια βοτσαλωτά! Οι ιστορίες τους είναι αληθινές;

Τα βοτσαλωτά είναι υπαρκτά! Αν επισκεφτείτε τις Σπέτσες θα τα δείτε όλα ακριβώς στα μέρη που περιγράφονται και εύχομαι ειλικρινά να το κάνετε, καθώς είναι υπέροχα! Ιδιαίτερα με γοήτευσε η ιστορία του βοτσαλωτού του ιερέα Ακάκιου και του Σπαχή που περιγράφεται στο βιβλίο.

• Στο βιβλίο σας κυρίαρχη θέση έχει ο έρωτας! Μπορεί ο φτερωτός θεός να γίνει η αιτία αδικίας; Υπάρχουν νικητές και ηττημένοι στον έρωτα; Εσείς τι ακολουθείτε περισσότερο: την καρδιά ή το μυαλό στην ζωή σας;

Δυστυχώς ή ευτυχώς το συγκεκριμένο συναίσθημα είναι τόσο ορμητικό που δεν υπακούει σε κανενός είδους λογική, οπότε νομίζω πως δε μπορεί κανείς να μιλάει για αδικίες στον έρωτα. Απλά ερωτευόμαστε αυτούς που ερωτευόμαστε. Εφόσον κατακτήσεις το αντικείμενο του πόθου σου, διακατέχεσαι από συναισθήματα ευφορίας και έχεις την αίσθηση ότι έχεις κερδίσει όλο τον κόσμο. Αν αποτύχεις τότε βαδίζεις με μια πίκρα στα χείλη καθώς η απόρριψη είναι σκληρή. Εφόσον με ρωτάς προσωπικά, θα σου απαντήσω ότι πέρασαν κάποια χρόνια μέχρι να βρω την ισορροπία και τη χρυσή τομή ανάμεσα στο συναίσθημα και στη λογική. Λατρεύω να λειτουργώ σε αυτό το πλαίσιο και δεν υποφέρω πια από μεγάλες απώλειες ενέργειας που στο παρελθόν με εξουθένωναν.

• Το παρελθόν παίζει καθοριστικό ρόλο στο έργο. Είναι δυνατό να καθορίσει το παρόν και το μέλλον και πώς μπορεί κανείς να ξεφύγει από αυτό;

Το παρελθόν εμπεριέχει όλες τις προηγούμενες εμπειρίες και τα βιώματά μας κι έτσι έχει ήδη σμιλεύσει αδιαμφισβήτητα τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας. Υπάρχει στη ζωή μας και το κουβαλάμε, θέλουμε δε θέλουμε. Παρόλα αυτά ο άνθρωπος διαθέτει ελεύθερη βούληση και μπορεί ο ίδιος μέχρι ένα σημείο να διαμορφώσει το μέλλον του. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς από το παρελθόν του αλλά σίγουρα είναι πολύ απελευθερωτικό να το αποδεχτεί, να συμφιλιωθεί μαζί του και να θεραπεύσει τα τραύματα του.

• Η Μαριώ, η παιδική φίλη του Μιχαήλ, περιθωριοποιείται. Οι συνομίληκοί της την χλευάζουν. Πιστεύετε ότι αυτή η απομόνωση επέδρασε καταλυτικά στην μετέπειτα συμπεριφορά της;

Ναι το πιστεύω απόλυτα αυτό που λέτε. Ένας άνθρωπος που δοκιμάζει διαρκή απόρριψη, χωρίς καμία ενθάρρυνση ή επιβράβευση από το άμεσο ή το έμμεσο περιβάλλον του μπορεί να τραυματιστεί ανεπανόρθωτα ψυχικά και να υποστεί σημαντικές στρεβλώσεις στο χαρακτήρα του.

• Τελικά ποιος καθορίζει την ζωή μας κατά εσάς: η μοίρα ή οι εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές μας; “Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον”: Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

Νομίζω πως ουδείς θνητός δεν έχει απαντήσει ουσιαστικά σε αυτό το ερώτημα. Είναι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο να νιώθει πως είναι κύριος του εαυτού του και πως έχει τον έλεγχο της ζωής του. Τότε αίρονται οι φόβοι και καθησυχάζονται οι ανασφάλειες. Και όταν κάποια στιγμή πιστέψει ότι το έχει καταφέρει, τότε έρχονται εκείνα τα ανεξήγητα που για κάποιο λόγο πρέπει να συμβούν στο διάβα της ζωής του και καλείται να τα αντιμετωπίσει, ίσως για να τον εξελίξουν, να τον διδάξουν και να τον πάνε ένα βήμα πιο μπροστά.

• Οι Ερινύες κυνηγούν τον Μιχαήλ. Πώς μπορεί κανείς να τις ξεπεράσει; Τι δύναμη κρύβει η συγχώρεση;

Η δύναμη της συγχώρεσης είναι τεράστια. Και για να προχωρήσουμε μπροστά είναι σημαντικό να συγχωρούμε και να κατανοούμε όχι μόνο τους άλλους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συγχώρεση λύνει τους κόμπους, θεραπεύει και απελευθερώνει τις καρδιές.

• Μπορούν το συμφέρον, το χρήμα, η δόξα, ο έρωτας να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου; Ποια από αυτές τις δυνάμεις κρύβει την μεγαλύτερη ισχύ; Τι θα προτιμούσατε εσείς: μια ζωή γεμάτη επιτυχία ή ευτυχία;

Εφόσον ένας χαρακτήρας αναλώσει όλες του τις δυνάμεις μονομερώς στο κυνήγι κάποιου τέτοιου στόχου, οι υπόλοιπες πλευρές του ατονούν, καθώς δεν τρέφονται ενεργειακά και ο άνθρωπος παύει να είναι πολυσχιδής. Καταλήγει μονομανής, ψυχαναγκαστικός και στη χειρότερη περίπτωση πωρωμένος. Όσο για το ποια είναι η πιο ισχυρή δύναμη, θεωρώ πως για τον καθένα μας ο πόλος έλξης είναι διαφορετικός. Άλλοι ποθούν το χρήμα, άλλοι τρελαίνονται για τη δόξα και άλλοι δε μπορούν να αντισταθούν στα βέλη ενός μοιραίου έρωτα. Εφόσον με ρωτάτε προσωπικά, θα σας πω πως εργάζομαι πολύ σκληρά για μία ζωή γεμάτη ευτυχία και επιτυχία. Το τι θα καταφέρω τελικά, μάλλον θα φανεί στο χειροκρότημα! :D

• Θα θέλατε να ευχηθείτε κάτι στους αναγνώστες μας για το νέο έτος;

Η ζωή μας είναι ένα μεγάλο ταξίδι που αποτελείται από πολλά διαδοχικά βήματα. Εύχομαι σε όλους να είναι νικητές στο κάθε βήμα της ζωής τους. Εύχομαι να έχουμε όλοι μας υγεία. Όλα τα υπόλοιπα είναι εφικτά.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ
«Άκουσέ με καλά και θα σ’ το πω έξω απ’ τα δόντια. Σ’ αγάπησα πολύ, έστω κι αν εσύ με πρόδωσες και εξαφανίστηκες. Όμως, αν είσαι ανακατεμένη στην κλοπή, μη νομίζεις πως θα μου γλιτώσεις!»
Μια απρόσμενη στροφή της μοίρας φέρνει τη Μαλένα στο αρχοντικό του διάσημου ζωγράφου Μιχαήλ Μπόκαρη, ακριβώς τη νύχτα όπου η Νυχτερινή Αφροδίτη, ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του εικοστού αιώνα, κάνει φτερά. Το παρελθόν ζωντανεύει κι ο έρωτας εμφανίζεται ξανά μπροστά στα μάτια των πρωταγωνιστών αυτής της ιστορίας, πληγωμένος και γεμάτος θυμό.
Άλλες τέσσερις γυναίκες έχουν λάβει την ίδια πρόσκληση από τον ζωγράφο. Ποιες από αυτές είναι οι Ερινύες του παρελθόντος και ποια είναι στην πραγματικότητα η δική του Αφροδίτη; Θα συνειδητοποιήσει τελικά η υφήλιος τις αλήθειες που έχουν αποτυπωθεί στον καμβά; Θα μαθευτεί η αλήθεια;
Η μεγαλειώδης διαδρομή ενός θρύλου από το χθες στο σήμερα και από τις γραφικές Σπέτσες και την Αθήνα του ’70 στις λαμπερές πρωτεύουσες του κόσμου.
Ένα ταλέντο που συνταράσσει ολόκληρο τον πλανήτη. Ένας έρωτας-φωτιά που καίει δυο καρδιές. Μια ζωή μέσα στα φώτα και στα χρώματα κι ένας πίνακας κρυμμένος βαθιά στα σκοτάδια, που αγωνιά να αποκαλύψει τα μυστικά του.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ 

 Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της.